De opname van Radioheads Creep was een toevalstreffer

Zeg je Radiohead, dan zeg je Creep; de Britse band en hun grootste hit zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar het nummer wordt geschreven jaren voordat de groep klaar is voor een leven als professionele muzikanten. Als Thom Yorke, Colin en Jonny Greenwood, Ed O'Brien en Philip Selway halverwege de 80’s samenkomen, treden ze aanvankelijk op onder de naam On a Friday. Ze krijgen in de jaren 80 wel al een aanbod van een label, maar de jongens richten zich liever op hun studie.

Inspirerend blauwtje

Volgens het boek Radiohead: Hysterical and Useless komt Toekomstig Radiohead-frontman Thom Yorke op het idee van Creep nadat hij een blauwtje loopt. In 1987 is hij nog een student aan Exeter University in Engeland als de zanger een oogje krijgt op een vrouw die hij tegenkomt in een bar. Wanneer hij na flink wat alcoholische versnaperingen eindelijk de moed verzamelt om op haar af te stappen, blijkt de interesse helaas niet wederzijds.

Creep wordt niet uitsluitend ingegeven door Yorke’s blauwtje, hij laat zich ook inspireren door The Hollies' The Air That I Breathe, een nummer dat is geschreven door Albert Hammond en Mike Hazlewood. De royalty's voor Creep worden dan ook toegekend aan Yorke, Hammond en Hazlewood. Al gaat dat niet van harte; Hammond en Hazlewood moeten naar de rechter stappen om hun rechten op te eisen.

Toeval en sabotage

Thom Yorke mag Creep dan in ’87 schrijven, het zal nog een aantal jaar duren eer Radiohead doorbreekt met de track. De band is in eerste instantie niet van plan het nummer toe te voegen aan hun debuutalbum Pablo Honey. De opname van de single staat dan ook helemaal niet op de planning. De mannen hebben hun pijlen aanvankelijk gericht op Inside My Head en Lurgee, twee potentiële debuutsingles waar de band meer vertrouwen in heeft. Als ze zich tijdens een repetitie opwarmen met Creep heeft de band niet door dat de opname al is gestart. "De reden dat het zo krachtig klinkt, is omdat het volkomen onbewust is", vertelt Radiohead-drummer Phil Selway in ‘93 aan de St. Louis Dispatch.

Gitarist Johnny Greenwoord is overigens niet zo te spreken over het nummer en protesteert halverwege het nummer met zijn instrument. "Je hoort John's 'Ker-runch', en het nummer lijkt te imploderen", vertelt Yorke aan Ian Fortnam van Classic Rock, als hij het effect beschrijft in The Scene fanzine in 1992. "Dat is het geluid van Jonny die het nummer probeert te verpesten", herinnert collega-gitarist Ed O'Brien zich. "Hij vond het echt niet leuk de eerste keer dat we het speelden, dus probeerde hij het te bederven. En het maakte het nummer."

Haat-liefdeverhouding

Creep groeit al snel uit tot de meest geliefde single van de band. Al lijkt intern de liefde ver te zoeken. Waarom de Britse rockers het nummer jarenlang weigeren te spelen en hoe het tij voor Creep jaren later opnieuw keert, lees je hier.