Veroorzaakte een galactische reis een ritme van 200 miljoen jaar in onze aardkorst?

Als twee gebeurtenissen vlak na elkaar plaatsvinden, dan trekt ons reptielenbrein al snel de conclusie dat er wel een oorzakelijk verband zal zijn. Als iemand die op een zwarte vlek op de weg gaat staan opeens in de grond verdwijnt, dan laat je het vervolgens wel uit je hoofd om op zo’n zwarte vlek te gaan staan.

Overleven

Nu is niet iedere vlek op de weg is een gevaar, dus je angst kan een mogelijk gevaar overdrijven. Opmerkelijk genoeg heeft dat overdrijven van gevaren ons al miljoenen jaar door de evolutie gesleept. Je kunt beter honderd keer vluchten terwijl er helemaal geen leeuw is, dan één keer niet vluchten terwijl er wél een leeuw is.

Gelukkig leven we nu in tijden van wetenschap, en een van de taken van wetenschap is om het verschil te zien tussen zaken die echt een oorzakelijk verband hebben, en zaken die alleen maar toevallig vlak na elkaar gebeuren. Bij een recente wetenschappelijke ontdekking is het ook nog maar de vraag of er sprake is van een causaal verband. We hebben het hier over een studie met als titel ‘Did transit through the galactic spiral arms seed crust production on the early Earth?’

Sporen van een lange reis

De spiraalarmen van onze melkweg draaien langzaam om het centrum van de melkweg, maar er is iets geks aan de hand: ons zonnestelsel draait in een ander tempo om dat centrum heen. Daardoor reizen we - heel langzaam, elke 200 miljoen jaar - door zo'n spiraalarm heen.

Geologen denken in onze aardkorst een spoor te hebben gevonden van die reis. Bepaalde elementen van onze aardkorst lijken namelijk in hetzelfde ritme van 200 miljoen jaar gevormd te zijn. De grote vraag is nu: heeft onze reis door de melkweg inderdaad die sporen in de aardkorst veroorzaakt, of is hier slechts sprake van een toevallige samenloop van omstandigheden? Dat zoekt Hens Zimmerman uit in zijn laatste podcast.