Vier(-en-een-halve) cover van het tijdloze liefdeslied L-O-V-E

Nat King Cole

L-O-V-E wordt begin jaren 60 geschreven door Bert Kaempfert en Milt Gabler. Het is oorspronkelijk een instrumentaal nummer voor Kaempferts Blue Midnight-album uit 1964. Maar in 1965 brengt Nat King Cole daar verandering in. Hij voegt zang toe en zet het als titelnummer op het laatste album dat hij uitbrengt voor zijn dood op 15 februari 1965.

Cole is niet alleen bijzonder muzikaal, maar hij heeft duidelijk ook een neusje voor zaken. Naast zijn Engelse uitvoering bezingt hij de liefde ook in het Frans, Italiaans, Duits en het Japans. Zijn versie van het nummer wordt wereldberoemd en komt in meerdere soundtracks naar voren, waaronder Sleepless In Seattle en The Parent Trap.

Over soundtracks gesproken; in The Little Rascals wordt L-O-V-E gezongen door kindsterren Blake McIver Ewing en Brittany Ashton Holmes. En dat levert deze aandoenlijke beelden op:

Joss Stone

Het nummer komt niet alleen terug in series en films, maar wordt door de jaren heen talloze keren gecoverd, onder andere door de cast van Glee en Cole’s eigen dochter Natalie. Zij zet haar versie van het nummer op haar album uit 1991, Unforgettable…With Love. Ook Jools Holland en zijn Rhythm & Blues Orchestra nemen in 2008 L-O-V-E op voor The Informer. Datzelfde jaar doet soulzangeres Joss Stone een duit in het zakje met haar cover. Zij neemt de single op voor de reclamecampagne voor Chanels Coco Mademoiselle.

Michael Bublé

Een jaar eerder waagt ook Michael Bublé zich aan het nummer, niet te verwarren met zijn tiende studioalbum Love. Het mag dan geen linkje hebben met kerst, maar Blublés soulvolle stem leent zich uitstekend voor deze klassieker:

Gregory Porter

En in het rijtje 'soulvolle stemmen' mag natuurlijk één cover niet ontbreken. Gregory Porter neemt in 2017 zijn jazzy uitvoering van L-O-V-E op. Hij brengt het nummer uit als tweede single van zijn tribute-album Nat King Cole & Me, dat enkel bestaat uit covers. "King Cole maakt deel uit van mij", zegt de Amerikaanse jazzzanger in 2017 over zijn idool tegen Bandwagon. Naast de karakteristieke stem van Porter, hoor je op deze versie ook een briljante trompetsolo van Terence Blanchard: