Bloedige burgeroorlog in Nigeria leidt tot poëtische popclassic Gilbert O’Sullivan

Online video’s en televisiebeelden van gruwelijkheden komen al decennia lang dag en nacht onze woonkamers binnen, waardoor het soms moeilijk is om voor te stellen dat er een tijd was waarin dit nog zeldzaam was. Bommenwerpers en tanks in actie zijn tv-kijkers in de jaren 60 wel gewend, mede vanwege de goed gedocumenteerde oorlogen in Korea en Vietnam, maar choquerende reportages van een uitgehongerde bevolking naar aanleiding van een gewapend conflict zijn in 1967 een nieuw fenomeen. In dat jaar woedt in Nigeria de zogenaamde Biafraoorlog. Aanvankelijk enkel een binnenlands conflict, maar wanneer het de olieproductie treft, raken ook Groot-Brittannië en de Sovjetunie erbij betrokken; een patroon dat zich in het resterende deel van de twintigste eeuw blijft herhalen.

Met appeltaart voor de tv

Die eerste beelden van ondervoede Afrikaanse kindjes worden ook door de Ierse Gilbert O’Sullivan op tv gezien. Het raakt hem enorm en hij kan, zoals menig andere tv-kijker met hem, niet bevatten hoe mensen elkaar zoiets verschrikkelijks aan kunnen doen. Hij beseft hoe goed hij het eigenlijk heeft vergeleken met de arme zielen die hij ziet op zijn tv-scherm en besluit daar een lied over te schrijven, getiteld Nothing Rhymed. Vooral in het tweede couplet slaat hij de spijker loeihard op zijn kop.

Alleen nummer 1 in Nederland

Gilbert O’Sullivan gaat met de liedtekst onder zijn arm naar zijn manager annex producer Gordon Mills, die direct betoverd is door het nummer. Ze nemen het op in een Londense muziekstudio en het liedje verschijnt eind 1970 op single. Het wordt zijn eerste hit. In zijn thuisland bereikt de single in januari 1971 de tweede plek, onder het inmiddels totaal vergeten plaatje If Those Lips Could Only Speak van Dermot Henry & The Virginians. In Nederland bereikt hij diezelfde maand wél de nummer 1-positie, als enige land ter wereld. Mills is ook de manager van Tom Jones, die Nothing Rhymed eveneens opneemt.