Paul Simon goed gemutst in Ziggo Dome

Een dagje ouder

We kunnen het natuurlijk niet meer ontkennen dat ook dit pop-icoon een dagje ouder wordt. De zanger die we kennen van hits als 'You Can Call Me Al', '50 Ways To Leave Your Lover' en 'Kathy's Song' blies onlangs 75 kaarsjes uit en in juni van dit jaar bracht hij een verrassend uitdagend album uit, getiteld Stranger To Stranger. Tijdens het concert in de Ziggo Dome, waarvoor we op NPO Radio 2 kaarten weggaven, laat hij naast een handvol nieuwe liedjes vooral zijn popklassiekers horen.

Er mag gedanst worden

"Het is fijn om hier te zijn", zegt een duidelijk goed gemutste Paul Simon, om vervolgens te grappen: "Dat zeg ik iedere dag. Maar nu meen ik het. Gisteren, mwah..." Art Garfunkels muzikale wederhelft heeft er zin in. Hij waagt zich zelfs aan een dansje aan het begin van het Mardi Gras-achtige 'That Was Your Mother', tot groot vermaak van het massaal toegestroomde publiek. Het luide applaus dat volgt wuift hij onverschillig weg.

Even op stoom komen

Toegegeven, Paul Simon is niet van meet af aan goed bij stem. Tegen de tijd dat 'Slip Sliding Away', 'Mother And Child Reunion' en 'Me And Julio Down By The Schoolyard' aan de beurt zijn, ruim een half uur na de start, zijn de stembanden pas een beetje opgewarmd. Een eerste uitnodiging van Simon om uit de stoelen te springen en te dansen op nummers van The Rhythm Of The Saints wordt massaal afgeslagen. Ook wanneer hij later iets over een exotisch instrument uitlegt, beseft hij halverwege dat zijn verhaal aan dovemansoren gericht is.

Latijns-Amerikaanse sferen

Dansen of niet, de steengoede begeleidingsband van Simon krijgt de ruimte om te stralen in de Latijns-Amerikaanse sferen van 'Spirit Voices' en 'The Obvious Child'. Van de panfluithit 'El Condor Pasa' (van origine een instrumentaal stuk uit het Andesgebergte, waarop Paul Simon een tekst schreef) komt slechts een bescheiden zangloze portie voorbij en 'Homeward Bound', een van Simon and Garfunkels succesnummers, is omgebouwd tot een hapklare kampvuursong.​ Je hoort goed dat Simons stem nu veel lager klinkt dat vijftig jaar geleden.

Moeilijke bassolo

Wanneer Paul Simon gedurende het swingende 'Diamonds On The Soles Of Her Shoes' met een simpele handbeweging het publiek gebiedt op te staan, wordt daar eindelijk gehoor aan gegeven. Het feest is compleet als het slotnummer 'You Can Call Me Al' ingezet wordt, inclusief die hele moeilijke bassolo. Daarna komt hij nog drie keer terug voor een toegift, met pareltjes als 'Late In The Evening', 'Graceland', 'One Man's Ceiling Is Another Man's Floor' en 'The Sound Of Silence'. Nog even niet met pensioen gaan, ome Paul!

Foto's: Bullet-Ray