John Denver zingt in Take Me Home, Country Roads over een plek waar hij nooit kwam

In 1970 rijden singer-songwriter Bill Danoff en zijn toenmalige vriendin Taffy Nivert op de Clopper Road in Gaithersburg in de Verenigde Staten. Ze rijden over de kronkelende wegen door het platteland op weg naar een familiereünie. Nivert zit achter het stuur terwijl Danoff op zijn gitaar speelde. Ze praten over teksten en stellen zich een nummer voor dat Johnny Cash zou moeten gaan zingen. In de auto legt het stel de basis voor Take Me Home, Country Roads.

Wanneer het stel, dat actief is onder de naam Fat City, later dat jaar het voorprogramma van John Denver staat bij zijn optreden in The Cellar Door in Georgetown, is de zanger onder de indruk van hun werk. Na de show vraagt Denver aan Danoff en Nivert of ze een van hun nummers willen laten horen. Ze kiezen voor het nummer waar ze aan hadden gewerkt in de auto. Het stel vraagt aan John of hij hen wil helpen met het afmaken van het nummer, dat op dat moment nog maar één couplet had. Ze vertellen wel dat het nummer bedoeld was voor Johnny Cash. Denver sprak af dat hij in ruil voor zijn hulp het nummer zou mogen houden.

West Virginia

De drie gaan samen aan de slag met het nummer. Daarbij lopen ze gelijk tegen de eerste zin aan: “Almost heaven, West Virginia”. Ze wilde eigenlijk de Amerikaanse staat Massachusetts gebruiken, omdat Danoff daar vandaan komt. Zowel Nivert als Danoff voelt dit niet helemaal, daarom kiezen ze uiteindelijk voor de staat West Virginia. Het trio maakt het nummer over een staat waar ze alle drie nog nooit een voet in hadden gezet.

Er moest zelfs een encyclopedie bij gepakt worden om meer te weten te komen over West Virginia. Het eerste wat ze tegenkwamen is de rhododendron, de staatsbloem. Ze blijven proberen om het woord in het lied te verwerken, het is ook de titel die Nivert boven de tekst schrijft. Het lukt uiteindelijk niet om het woord erin te verwerken, en daarom proberen ze de sfeer van West Virginia op een andere manier in de tekst over te brengen. Ze komen met teksten over de bergen en de winderige wegen, waarvan zij niet eens wist of deze er ook daadwerkelijk waren. Het belangrijkste was om een gevoel van schoonheid, vrede en verlangen mee te geven in het lied. De drie werken de hele nacht door om het nummer af te krijgen.

Luister hieronder hoe Take Me Home, Country Road uiteindelijk klinkt.

Eerste opvoering

De drie muzikanten maken het nummer in de nacht van 29 op 30 december af, en diezelfde avond besluit Denver het nummer meteen live te spelen. Hij roept de leden van Fat City het podium op en leest de handgeschreven tekst van Take Me Home, Country Roads van een blaadje af.

Na afloop kreeg het trio een staande ovatie van meer dan vijf minuten. “De muren waren aan het trillen, ik had het gevoel dat de bar ging exploderen. Zo ging dit later eigenlijk bij alle shows”, zei Danoff.

Het succes

De droom van Danoff en Nivert komt uit: Take Me Home, Country Roads wordt, nadat Denver het op zijn albums Poems, Prayers & Promises zet, een enorme hit. Het werd een gouden plaat, en het nummer werd ook in negentien verschillende talen uitgebracht, waaronder Spaans en Tsjechisch. De single heeft inmiddels ook meer dan 1,6 miljoen digitale exemplaren verkocht in de Verenigde Staten.

Dat ook West Virginia blij was met het nummer bleek wel in maart 2014 toen Take Me Home, Country Roads één van de vier officiële volksliederen van de staat werd. Ook wordt het lied vooraf aan elke thuis voetbalwedstrijd van West Virginia University gezongen.

Luister hieronder hoe het publiek van West Virginia University altijd meezingt.

John Denver in de NPO Radio 2 Top 2000

In 2021 staat Take Me Home, Country Roads van John Denver op plaats 294 in de NPO Radio 2 Top 2000. Benieuwd hoe het nummer het door de jaren heen heeft gedaan? Bekijk het hier.