Waar ligt The House Of The Rising Sun waar The Animals over zingen nu echt?

Het is in 1964 een revolutionaire single; de opname die The Animals hebben gemaakt van The House Of The Rising Sun. Het wordt gezien als de eerste folksong waarbij een elektrische gitaar wordt bespeeld. Bob Dylan heeft het liedje twee jaar daarvoor al in een akoestische versie opgenomen, maar als hij de versie van The Animals hoort, neemt ‘ie ‘m opnieuw op, nu mét elektrische gitaar. Sterker nog, het overtuigt hem om al zijn nummers met elektrische gitaar te gaan spelen. Zo wordt midden jaren 60 een ware rage in gang gezet door The Animals.

Eerdere versies

Zelfs Bob Dylan, de songwriter die veel popklassiekers voor anderen schrijft, is niet de eerste die The House Of The Rising Song opneemt. Hij kent het liedje van folkzanger Dave Von Ronk, maar het wordt in 1961 al opgenomen in een jazzversie door Nina Simone en in 1960 door zowel Dylans vriendin Joan Baez, de Zuid-Afrikaanse Miriam Makeba als countryster Charlie Byrd. En zelfs zij kennen The House Of The Rising Sun weer van anderen die het nóg eerder opnamen. Bijvoorbeeld de doorleefde bluesversie van Lead Belly (1948), de folkversie van Woody Guthrie (1941) of de westernversie van Roy Acuff (1938).

De eerste opname

Geen van bovenstaande artiesten maken de allereerste plaatopname van The House Of The Rising Sun. Dat is namelijk het duo Clarence Ashley en Gwin Foster. Zij nemen het in 1933 op voor de platenfirma Vocalion als Rising Sun Blues. Ashley is afkomstig uit de staat Tennessee en Foster uit North Carolina, maar beide heren zingen vooral liedjes die ze kennen uit de Appalachen, een langgerekte bergketen in het oosten van de VS. Vrij ver weg van New Orleans dus, waarover gezongen wordt in The House Of The Rising Sun. Niet in alle versies van het lied komt New Orleans in de tekst voor, maar het is wel een stad die al minstens sinds het begin van de twintigste eeuw in verband wordt gebracht met het titulaire huis.

Zonnekoning, bajesklant of sekswerker?

Wat voor huis is dat dan, dat House Of The Rising Sun? Daar zijn een aantal theorieën over. De eerste is dat het gaat om een bordeel in het Franse Kwartier van New Orleans. In de negentiende eeuw zijn er diverse etablissementen in dat gebied die Rising Sun in de naam hebben en veel van de locaties worden in verband gebracht met prostitutie. De oudste bewaard gebleven tekst refereert daar zelfs letterlijk aan. Een andere theorie is dat The House Of The Rising Sun refereert aan de oude bajes in New Orleans, specifiek de vrouwenvleugel, waarop een opgaand zonnetje zou zijn geschilderd. Dat motief wordt ook in verband gebracht met de Franse nederzettingen in Louisiana in zijn algemeen – de staat is notabene vernoemd naar Lodewijk XIV, oftewel de zonnekoning.

Toch niet in New Orleans?

Waar de melodie van The House Of The Rising Sun exact vandaan komt is niet volledig duidelijk, maar wél dat ‘ie ouder is dan de stad New Orleans, die in 1718 gesticht is. De melodie komt in elk geval erg overeen met een volkswijsje dat teruggaat tot tenminste de zeventiende eeuw. Deze melodie zou gepaard gaan met de liedtekst getiteld Matty Groves, over een overspelige vrouw en haar minnaar. Het bewijs daarvoor is echter niet sluitend, omdat de tekst later aan een afwijkende melodie is gekoppeld. Muziekarchivaris Alan Lomax maakt ooit een opname van weer een ander volksliedje met een duidelijk Britse oorsprong en die verwijst eveneens naar een House Of The Rising Sun. Hier zou het gaan om een pub in het vissersdorp Lowestoft waar ook prostituees vertoeven. Toch klinkt 'there is a house in Lowestoft' minder catchy dan wat The Animals zingen.