Hoe het publiek Underworlds Born Slippy verkeerd begreep

Het uit Cardiff afkomstige Underworld, dat voornamelijk draait rond Karl Hyde en Rick Smith, is in de begindagen vooral actief in de undergroundscene. De eerste twee albums, uitgebracht in 1988 en 1989, doen niet veel, en de groep gaat zelfs even uit elkaar, om vervolgens terug te komen met Dubnobasswithmyheadman (1994), waarin techno en rock samenkomen.

Die mix van stijlen kenmerkt Born Slippy, het nummer dat uiteindelijk uitgroeit tot dé track waar Underworld om bekend staat. De versie die we jaarlijks terughoren in de NPO Radio 2 Top 2000 is echter niet het origineel: Underworld brengt Born Slippy oorspronkelijk uit als instrumentaal nummer.

B-kantje met zang

Op de b-kant van het instrumentale origineel, Born Slippy .NUXX genaamd, is de kernmerkende zang van Karl Hyde te horen. En de tekst die hij zingt werd door fans op een voor hem onverwachte manier opgepikt. “Ik belandde tijdens een avond in de Londense wijk Soho in een kroeg”, vertelde Hyde aan The Guardian, “en tijdens die avond heb ik de hele tekst geschreven. Iemand die dronken is, ziet de wereld in fragmenten, en dat wilde ik hercreëren. Dus ik liep door Soho met een fototoestel en een notitieblok, waar ik dingen in opschreef.”

Hyde nam de zangpartij in één take op, maar hij raakte halverwege de draad kwijt en begon het Engelse woord voor pils, lager, te herhalen. Achteraf geeft de muzikant aan dat hij in die tijd een zwaar drankprobleem heeft, en de tekst schrijft als een schreeuw om hulp. Luisteraars ervaren het nummer echter als een ode aan drinken en feesten. “Toen we Born Slippy voor het eerst live speelden, staken mensen blikken bier in de lucht. Het verafschuwde me.”

Trainspotting

Born Slippy is oorspronkelijk geen enorme hit, totdat regisseur Danny Boyle het nummer in handen krijgt. De filmmaker, bekend van 28 Days Later en Slumdog Millionaire, werkt in 1995 aan Trainspotting, het tragische verhaal van een groep heroïneverslaafden, en zoekt naar muziek voor de soundtrack.

Boyle is razend enthousiast over Born Slippy, maar de leden van Underworld zien het in eerste instantie niet zitten. “In die tijd kregen we vaak verzoeken om onze muziek in films of tv-series te gebruiken”, legt Underworld-lid Rick Smith uit, “en dan zou het steevast gebruikt worden in scènes in clubs vol drugs en geweld. Dat was het complete tegenovergestelde van onze ervaringen in clubs.”

Nadat Underworld Boyle in eerste instantie afwijst, vraagt de regisseur of de leden een stuk van Trainspotting willen zien. “We zagen een kwartier en zeiden tegen hem: ‘Je mag doen wat je wilt.’ We waren getroffen door de gevoeligheid van de film.”

Iggy Pop en Lou Reed, géén Oasis

Zo komt Born Slippy tóch op de soundtrack van Trainspotting terecht. Dat album groeit, samen met de film, uit tot een enorm succes. Naast Underworld bevat de soundtrack een eclectische mix van artiesten als Iggy Pop, Lou Reed en Blur. Ook Oasis wordt gevraagd, maar Noel Gallagher wijst Boyle af, denkende dat Trainspotting daadwerkelijk over treinspotten gaat.

Het succes van de soundtrack van Trainspotting zorgt voor een enorme boost voor Born Slippy, dat tijdens de climax van de film gebruikt wordt. Uiteindelijk is de track het nummer waar Underworld altijd mee geassocieerd wordt. “Ik ben vaak in clubs geweest waar het nummer gedraaid wordt”, vervolgt Smith, “dat was gek, maar de vreemdste ervaring was toen Born Slippy plotseling gedraaid werd tijdens de ontbijtshow op de BBC. Ik dacht: wat? Wat is er in de wereld veranderd dat dit hier gedraaid wordt?”

Born Slippy in de NPO Radio 2 Top 2000

Underworld komt in 2014 voor het eerst de NPO Radio 2 Top 2000 binnen met Born Slippy. Het nummer staat dan op plek 602. In de editie van 2020 staat de track op plek 318.