Pinguïn paella? 'Er werd van alles verzonnen om het aantrekkelijk te maken'

Als kind raakte Marcel al betoverd door de pinguïn: "Hij was even groot als ik was als kleuter en onder water veranderde 'ie in een raket". Marcel dook diep in de dierenencyclopedieën en bezocht de pinguïn in Artis. Maar hij realiseerde zich ook al snel dat de Zuidpool ver van ons vandaan ligt. "Ik dacht toen wel: de kans dat ik ooit een pinguïn in het wild zou tegenkomen later is nihil. Dat leek me uitgesloten."

Maar, toen werd Marcel journalist bij de NRC. En daar kreeg hij de kans om de portefeuille 'pinguïns' onder zich te nemen. Dat bracht hem naar Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, Antarctica: het leefgebied van de pinguïn. Afgelopen jaar stond Marcel op South-Georgia nog tussen 200.000 koningspinguïns. "Je hartje smelt. Je bent ontroerd door de schoonheid van de dieren. Ze zijn heel welgemanierd, pinguïns zijn hele aardige dieren."

Een wrede geschiedenis

En dat maakt het zo pijnlijk dat de mens de pinguïn door de geschiedenis heen wreed heeft behandeld. Mensen hebben de pinguïns doodgeknuppeld, opgegeten, en massaal verbrand om olie te winnen. "Dat gebeurde straffeloos. En het probleem is met de pinguïn: niemand voelt zich verantwoordelijk voor het dier." Maar als we op deze manier doorgaan, zijn eind deze eeuw zeker de helft van de pinguïnsoorten uitgestorven: "Ze hebben dringend hulp nodig".

Vandaar dat Marcel nu het boek 'Pinguïns en de mensen: Geschiedenis van een belaagde vogel' uitbrengt: "Een monument voor de pinguïns".