De populariteit van namenliedjes: 'De ode is bijna altijd aan de vrouw'

John Schoorl verzamelt de namenliedjes samen met zijn collega Paul Onkenhout. De reden om het verhaal achter een namenliedje te vertellen kan verschillen: "Soms ligt een heel mooi verhaal achter een liedje, soms is het verhaal de artiest zelf. Je kunt niet zeggen dat er een vast stramien is". Toch valt er wel een trend op: "De ode is bijna altijd aan de vrouw", legt John uit.

Een doosje make-up

En dan is natuurlijk de vraag "of het meisje of de vrouw nog steeds bestaat". Want dat is niet vanzelfsprekend. Zo horen we een fragment van 'Maybellene' van Chuck Berry. Wie was Maybellene? In 1955 kwam Chuck Berry met het nummer 'Ida Red' van Bob Wills & His Texas Playboys aan bij zijn platenmaatschappij. "In die tijd werd er aan alle kanten gejat", vertelt John. Maar om problemen te voorkomen moest het liedje wel een nieuwe titel krijgen. "Toen zag de platenbaas een doosje make-up liggen, van het merk 'Maybeline'", en de rest is geschiedenis.

Een goed namenliedje kan voor een artiest zowel een vloek als een zegen zijn. Zo bracht Ben Folds in 2010 het nummer 'Belinda' uit. "'Belinda' gaat over een man die een grote hit krijgt met het nummer 'Belinda'. Maar in de tussentijd krijgt hij verkering met Cindy. Maar elke avond moet hij voor straf nog steeds 'Belinda' zingen."

Strenge spelregels

Zo vormen namenliedjes een haast onuitputtelijke bron van inspiratie. Toch is de rubriek aan strenge spelregels gebonden: de titel van het liedje mag alléén de naam in kwestie bevatten. "Ik denk Bruce Springsteen. Het liedje heet 'Rosalita', maar eigenlijk 'Rosalita (Come Out Tonight)'", probeert Dolf Jansen nog. Tevergeefs: "Nee, dat kan dus niet."

Al is John zelfs soms ook de dupe van zijn eigen spelregels, want lang niet al zijn favoriete artiesten hebben een namenliedje geschreven. "Marvin Gaye, die heeft wel een cover gemaakt van 'Sunny'. Maar dat mag niet." Toch verschijnen er nu 134 liedjes en verhalen in het gebundelde boek 'En Venus was haar naam'.