Peppers scheutig met albumparels in Ziggo Dome

Het is een historische avond, deze koude en druilerige dinsdag. Niet vanwege dit popconcert van deze Amerikaanse funkrockers in Amsterdam, maar omdat er in hun thuisland een nieuwe commander-in-chief wordt gekozen. De presidentsverkiezingen komen maar heel even aan bod tijdens het optreden van de Peppers. Niet als een groots, gewichtig statement, maar enkel als vage referentie tussen de bedrijven door.

Het is duidelijk dat zanger Anthony Kiedis, bassist Flea, drummer Chad Smith en gitarist Josh Klinghoffer niet naar de Ziggo Dome gekomen zijn om de verkiezingsstrijd in hun thuisland te bespreken met hun fans. Even geen aandacht voor Clinton en Trump, gewoon volgas rocken. Het kwartet, aangevuld met twee tourmuzikanten, schotelt het publiek beslist geen hapklare Greatest Hits-show.

Niet dat er veel te klagen valt, want zeker een derde van de show bestaat uit geliefde singles van de groep. Desondanks is er geen 'Scar Tissue', geen 'Suck My Kiss', geen 'The Zephyr Song' en zelfs geen 'Under The Bridge'. Grote kans dat Kiedis en consorten die nummers op de tweede avond in de Ziggo Dome wél spelen, want ze stonden gedurende eerdere shows van deze tournee geregeld op de setlist.

Opvallend is dat een deel van de hits helemaal aan het begin van het concert al voorbijkomt. Achtereenvolgens pompen de Peppers 'Can't Stop', 'Otherside', 'Snow ((Hey Oh))' en de recente single 'Dark Necessities' door de concerthal in de Bijlmer. Daarna volgt een hele reeks minder bekende albumtracks, die in sommige gevallen best albumparels genoemd mogen worden, met name van de dit jaar verschenen plaat The Getaway.

De muzikanten hebben duidelijk lol op het podium. Vooral het ritmetandem bestaande uit Flea en Smith is een plezier om naar te kijken. De jongere leadgitarist Klinghoffer, die pas sinds het vorige album I'm With You met de Peppers meespeelt, is een aanwinst voor de groep, zelfs al heeft hij een heel andere sound dan zijn voorganger John Frusciante. Flea speelt en zingt één nummer helemaal solo, hoewel zijn z'n zangkunsten minder virtuoos te noemen zijn dan zijn basspel.

Wat zeker aandacht verdient, is de indrukwekkende lichtshow aan het plafond, die tot ver in de zaal reikt. Buisvormige lampen dansen boven de hoofden van de fans en krijgen bij elk nummer een ander kleurtje. Wel blijft er ruimte voor improvisatie, zoals een korte jamsessie in de toegift en een voorzichtige aanzet om 'Baba O'Riley' van The Who te spelen. Helaas komt de band niet verder dan een gedeelte van het intro van die Top 2000-klassieker.

Na de mislukte, of in elk geval halfslachtige poging The Who te coveren, deelt Kiedis een anekdote over dit nummer. Hij zegt dat hij een keer in Dublin gegijzeld was door een taxichauffeur. Naar eigen zeggen mocht de zanger pas uitstappen nadat de bestuurder klaar was met het luisteren naar 'Baba O'Riley' op de autoradio. Sterk verhaal. Aan het einde van de show pakken de Peppers even lekker uit met 'Give It Away', zoals we dat van ze gewend zijn, om vervolgens in hun hotel de berichtgeving over de verkiezingen tot zich te nemen.

Foto's: Bullet-Ray | Bekijk meer foto's