Nathan Watts baste met drie vingers op Stevie Wonder-klassieker

Het zal je maar gebeuren: je stapt net de deur uit thuis en wordt teruggefloten door je moeder, hangend uit het raam met niemand minder dan Stevie Wonder aan de lijn. Dat overkwam de twintigjarige Nathan Watts. Of hij misschien bij de band van de wereldberoemde R&B-artiest kon komen. Nou, dat wilde Watts wel. Twee jaar eerder had hij op aanraden van Ray Parker Jr. (ja, die van Ghostbusters) de trompet ingeruild voor de basgitaar, twee jaar later speelde hij de sterren van de hemel op de legendarische plaat Songs in the Key of Life. I Wish en Sir Duke van dat album kwamen allebei op 1 in de Amerikaanse hitlijsten en zijn ondenkbaar zonder het baswerk van Nathan Watts.

Met drie vingers

Watts gebruikt graag drie vingers om de bassnaren in beweging te brengen, en door de snaren met de handpalm wat te dempen, krijg je het kenmerkende funky geluid van het inmiddels bijna 70-jarige basicoon. Ook te horen op bijvoorbeeld Blame It On The Boogie van The Jacksons, al zijn basfanatici vaak nog nét wat enthousiaster over Watts' baspartij op Heartbreak Hotel van het latere Jacksons-album Triumph.

Inmiddels besteedt Watts zijn tijd voor een groot deel aan masterclasses voor jonge muzikanten. Repeteren is zijn devies aan de nieuwe generatie bassisten: ''Oefenen, studeren, oefenen'', is een veelgehoorde slagzin tijdens zijn workshops. ''En dedication, je moet toewijding hebben.''

Het Oor Wil Ook Wat

Je hoort Het Oor Wil Ook Wat iedere zaterdag en zondag tussen 10.00 en 12.00 uur op NPO Radio 2.