Bart Arens was bij Eric Clapton: 'Het voelt alsof hij nummers speciaal voor jou speelt'

Juni is een mooie concertmaand als je van grote muziekhelden houdt: The Rolling Stones volgende week, Elton John aanstaande donderdag, en vanavond en morgen op het podium in Nederland… Eric Clapton!

Laat ik gelijk even beginnen over de band vol ster muzikanten die Mr. Clapton meegenomen heeft! Wat dacht je van Paul Carrack op toetsen (bekend van de hits Don’t Shed A Tear, Dedicated en vele hits voor anderen) en Sonny Emory van Earth, Wind & Fire en Chic achter het drumstel bijvoorbeeld! En dan vergeet ik nog één van de allerbeste en meest opgenomen bassisten ter wereld Nathan East! Deze topband kán onmogelijk rammelen en doet dat dan ook geen seconde.

Opvallend veel covers

Eric Clapton, ook wel Slowhand genoemd (vernoemd naar de langzame handenklap die hij in het verleden kreeg van het publiek toen ie tijdens (!) een concert op z’n dooie gemakkie zelf de snaren van z’n gitaar verving) trapt af met opvallend veel covers. Desondanks klinkt het toch gelijk heel erg Eric Clapton. Hij maakt ieder liedje eigen. Dat geldt vooral voor I Shot The Sheriff, plek 4 op de setlist. Ik denk dat ik dat liedje van Bob Marley nog nooit zo mooi gespeeld heb horen worden.

Van klein en intiem

Eric Clapton blaast je in het begin bewust niet weg met maximaal volume en bruut instrument geweld, maar maakt indruk met het tegenovergestelde. Hij presenteert bijvoorbeeld met ogenschijnlijk gemak op zacht geluidsniveau de uberclassic Layla. De meester speelt, en dus houdt de uitverkochte Ziggo Dome ademloos z’n mond. Het voelt alsof hij de nummers speciaal voor jou persoonlijk speelt, heel klein en intiem. Met het prachtige Tears In Heaven als hoogtepunt van het akoestische gedeelte.

Naar een hoger volume

Daarna gaat de fik er langzaam in. De gitaar, elektrische piano en Hammond orgelsolo’s vliegen je om de oren en het volume gaat omhoog. Het woord dat de gehele avond het beste samenvat is zonder twijfel het woord BLUES! De blues akkoordenschema’s klinken namelijk meer dan 2/3 van het concert.

Tijdens het concert van de 77-jarige Clapton kom ik ook gitaarliefhebbers Ed Struijlaart en Jaap Kwakman van 3JS tegen. Aangezien ik zelf geen snaar gitaar kan spelen ben ik uiteraard erg benieuwd hoe zij van de gitaargod genoten hebben.

Jaap Kwakman: “Clapton is nog steeds one of a kind. Een stijl die je terughoort in het spel van John Mayer, maar nog veel leuker is om te horen uit de versterker van de grondlegger zelf. Overigens een diepe buiging voor de tweede gitarist / sideman Doyle Bramhall. De man die zijn gitaar VOLLEDIG omgedraaid bespeelt en al zijn solo’s in de show heel hard liet gelden.”

Ed Struijlaart is het daar roerend mee eens: “De samensmelting van Doyle Bramhall op z’n Gibson gitaar en Clapton op z’n vertrouwde Fender Stratocaster was zo fijn. Juist door die 2 verschillende soorten gitaren werd 1 + 1 dikwijls 3.”

En? Speelde de al lang pensioengerechtigde Eric Clapton nog steeds de pannen van het dak? Ed Struijlaart: “Als ik ooit 77 mag worden en nog steeds zó soepel speel dan teken ik bij het streepje.”