Jamiroquai waarschuwt de wereld voor Virtual Insanity

Er zijn door de decennia heen een hoop artiesten geweest die zich bezighouden met de opkomst, maar vooral de gevaren van technologie. Zo verklaren de Buggles in 1979 dat video de radioster om zeep heeft gebracht. Talking Heads bezingen in ’88 een 'paradijselijke toekomst' die in realiteit catastrofaal is. En in 2014 spreekt Damon Albarn in Everyday Robots duidelijk zijn zorgen uit over onze verhouding tot technologische gadgets: "We are everyday robots on our phones."

Funky wereldproblemen

Ook in de 90's klinkt er kritiek uit verschillende hoeken, waaronder de hoge hoed van Jamiroquais Jason Kay. De Engelse groep profileert zich in 1993 met het debuutalbum Emergency On Planet Earth, een plaat waarin de band kritiek uit op politiek beleid, aandacht vraagt voor het milieu en dat giet in een heerlijk funky jasje.

Met het derde album slaat de band een nieuwe weg in, in de hoop een breder publiek te bereiken. De didgeridoo verdwijnt verder naar de achtergrond, de outfits zijn meer gelikt en Jay Kay stelt zich meer en meer op als een mainstream popsensatie. Maar waar sommige artiesten zich laten meeslepen door hun nieuwe levensstijl, zorgt Kay er wel voor dat zijn songwriting er niet onder leidt.

Ook op deze derde plaat vraagt de Jamiroquai-frontman aandacht voor onderwerpen die hem nauw aan het hart liggen. Zo bezingt hij in High Times de schaduwkant van drugsgebruik en waarschuwt hij zijn fans voor de gevaren van het digitale leven in Virtual Insanity.

Kay komt op het idee als hij tourt door Japan. In Sendai, een grote stad vol wolkenkrabbers, loopt er tot zijn verbazing niemand op straat. "Geen ziel. Grote lege straten, grote boulevards. Niemand", vertelt Kay op zijn YouTube-pagina. Een oude vrouw verwijst hem ondergronds: "Een hele wereld die volledig onder de grond ligt", herinnert de zanger zich. "En ik dacht: dit is de toekomst."

'Toto Africa-moment'

Deze nieuwe formule, waarmee de band meer richting mainstream neigt, blijkt een regelrecht succes; Travelling Without Moving wordt beschouwd als een van de bestverkochte funkalbums aller tijden. En Virtual Insanity betekent de ultieme doorbraak van de band: "Het het was een Toto Africa-moment, het is gewoon de B-kant", vertelt Kay tegen Zane Lowe op Apple Music 1. "Ze zeiden: 'Ik denk dat je het hebt gekraakt. Dit is het. Dit is de single.'"

Iconische clip

Het funky nummer is een regelrechte hit, maar het is de videoclip die echt de show steelt. De muziekvideo sleept in 1997 dan ook tien nominaties voor de MTV Video Music Awards in de wacht. Vier van die nominaties wint Jamiroquai, inclusief die voor Best Video of the Year.

In de video danst Jay Kay met zijn kenmerkende hoofddeksel op zijn kersverse hit, terwijl de vloer onder hem beweegt. Geheel in lijn met de boodschap van Virtual Insanity wordt er geen gebruikt gemaakt van hydrauliek, maar trekken achter de schermen tientallen mensen aan de set om het gewenste effect te creëren.

Check hieronder het verhaal achter de videoclip:

Virtual Insanity in de NPO Radio 2 Top 2000

In 2014 komt Virtual Insanity de NPO Radio 2 Top 2000 binnen en is sindsdien niet meer weg te denken uit de lijst der lijsten. Check hier hoe het nummer door de jaren heen is gestegen en gedaald.