3 x Peter Green voor Fleetwood Mac: de invloed van 'The Green God'

Peter Green werd op 29 oktober 1946 geboren in Londen en leerde zichzelf al op jonge leeftijd gitaarspelen. Hij speelde in een aantal bandjes, maar zette in oktober 1965 zijn eerste grote stappen richting een langdurige muzikale carrière door voor Eric Clapton in te vallen bij vier concerten van John Mayall & the Bluesbreakers. Toen Clapton de band in 1966 verliet werd Green gevraagd om zijn plek definitief in te nemen.

Fleetwood Mac

In 1967 richtte Green samen met Bluesbreakers-collega Mick Fleetwood de band op die furore zou maken onder de naam Fleetwood Mac. Ook Bluesbreakers-bassist John McVie sloot zich bij de heren aan. Onder de muzikale leiding van Green maakte de band drie albums en werden er meerdere klassiekers geschreven, waaronder 'Albatross', 'Oh Well' en 'Black Magic Woman'. Mentale gezondheidsproblemen deden de gitarist in 1970 besluiten om de band te verlaten.

Ondanks zijn relatief korte aanwezigheid bij Fleetwood Mac, wordt mede-grondlegger Green gezien als één van de meest invloedrijke (oud-)bandleden. Na zijn vertrek omarmde de band de pop en rock en verdween het bluesgeluid van de begindagen naar de achtergrond. In 1998 werd Peter Green samen met Mick Fleetwood, Stevie Nicks, Lindsey Buckingham, John McVie, Christine McVie, Danny Kirwan and Jeremy Spencer opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame.

'Albatross'

Wanneer Peter Green het gedicht The Rhyme Of The Ancient Mariner van Samuel Coleridge leest, raakt hij geïnspireerd voor het nummer 'Albatross'. Op zijn beurt weet hij andere muzikanten daar weer mee te inspireren: zowel The Beatles als Chuck Berry vinden er later ideeën in voor eigen werk. The Beatles baseren hun nummer 'Sun King' op de track, dat op het album Abbey Road verschijnt. Chuck Berry gebruikt op geheel eigen wijze elementen uit het nummer om zijn track 'Deep Feeling' te doen ontstaan. 'Albatross' staat op plek 639 in de Top 2000.

Beluister hier Peter Greens liveversie van 'Albatross' uit 2003 hier:

'Oh Well'

'Oh Well' is één van de laatste bijdragen die Peter levert voordat hij Fleetwood Mac in 1970 verlaat. De track wordt uitgebracht als single met twee zijdes: op de A-kant een ingekorte radioversie en op de B-kant een orkestrale versie met veel gitaarsolo's. Green vertelt in 1996 aan muziekmagazine Mojo dat hij zelf de B-kant veel beter vindt dan de A-kant: "Ik had niet gedacht dat het een hit zou worden en ik haatte dat, omdat we de A-kant speelden die niet zo goed was. Ik wilde een beetje humeurig gitaarwerk. Het publiek wilde het stukje dat gemakkelijk was om te doen, dat iedereen kende", aldus de songwriter. 'Oh Well' staat op plek 1068 in de Top 2000.

Bekijk hier een uitvoering van het nummer in 1969:

'Black Magic Woman'

Drummer Mick Fleetwood noemt 'Black Magic Woman' een 'drie minuten durend reverb-gitaarspel met twee prachtige solo's van Peter'. De originele versie, geschreven door Peter en uitgebracht in 1969, wordt niet zo bekend als de cover die Santana twee jaar later uitbrengt. Die versie van Santana komt Green uiteindelijk wel ten goede. Vlak nadat Peter Green Fleetwood Mac verlaat verkondigt hij geld namelijk als het kwaad. Zijn verdiensten geeft hij daarom grotendeels weg aan goede doelen. Hierdoor was de kans groot dat hij later in financiële problemen zou komen, omdat hij royalties destijds niet meer accepteerde. Met de royalties die hij later toch ontvangt dankzij Santana's cover, weet hij in de jaren zeventig uiteindelijk financieel overeind te blijven.

De Fleetwood Mac-versie van 'Black Magic Woman' bleef tijdens de laatste editie van de Top 2000 nipt in de lijst met plek 1989. De versie van Santana vinden we terug op plaats 709.

Foto omslag: ANP