Johnny Cash toont z'n komische kant met zijn vertolking van A Boy Named Sue

Johnny Cash staat met zijn indrukwekkende repertoire – denk Hurt en I Walk The Line – te boek als een serieuze zanger. Hij bezingt universele thema’s en vertolkt in zijn muziek doorgaans de emoties, verlangens en worstelingen die veel mensen op een zeker punt in hun leven ervaren. Toch is ‘The Man In Black’ niet vies van wat komedie, iets wat hij onder meer bewijst wanneer hij een duet zingt met Miss Piggy en natuurlijk met zijn vertolking van het humoristische A Boy Named Sue.

A Boy Named Sue

Het lied wordt geschreven door de veelzijdige dichter en singer-songwriter Shel Silverstein, die naast songteksten ook een aantal populaire kinderboeken schrijft. Het idee voor het nummer ontstaat dankzij Silversteins vriend Jean Shepherd, wiens voornaam regelmatig wordt aangezien voor een meisjesnaam.

In het lied beschrijft Silverstein een jongen die boos is op zijn vader. Sue’s vader heeft jaren eerder zijn gezin verlaten, maar dat is iets wat hij hem nog wel kan vergeven. Het werkelijke pijnpunt? Dat hij zijn zoon bij de geboorte de naam Sue geeft. Als de jongen ouder wordt, loopt hij zijn vader tegen het lijf in een bar en krijgen de twee ruzie. Sue is als jongen gepest met zijn naam – “life ain't easy for a boy named Sue” - en moet zich in woord en daad regelmatig verdedigen. Zijn vader vindt hem maar ondankbaar: “You ought to thank me, before I die.” Want, zo zegt hij: “It's that name that helped to make you strong/Het is die naam die je sterk heeft gemaakt.”

Live debuut in de gevangenis

Wanneer Johnny Cash’s vrouw June Carter Silversteins uitvoering van A Boy Named Sue hoort, tipt zij haar man. June vindt het een geweldige aanvulling van het repertoire van Cash. Niet lang daarna – februari 1969, om precies te zijn - vertrekt de zanger naar San Quentin waar hij een ​​plaat zal opnemen - Live At San Quentin, mét Silversteins track op zak.

Op het podium van de gevangenis speelt hij het nummer voor het eerst live, al zit de songtekst nog niet helemaal in zijn hoofd. "Hij moest de tekst voorlezen van het vel papier dat aan de voet van het podium lag, en het was een hit", vertelt Mitch Myers in gesprek met Songfacts. “En het was niet aangepast; het is niet geproduceerd of gesimuleerd. Ze deden het gewoon, en het bleef hangen. En het raakte. Ik zou zeggen dat het gecategoriseerd kan worden als nieuwigheid, een nieuwigheidslied. Shel had een talent voor humoristische en subversieve teksten. Maar ze waren tegelijkertijd zo pakkend dat mensen het niet konden weerstaan.”