Hoe Pattie Boyd de inspiratie was voor klassieke tracks van The Beatles en Eric Clapton
- Top 2000
- Nieuws
- Hoe Pattie Boyd de inspiratie was voor klassieke tracks van The Beatles en Eric Clapton
Het Britse voormalig model Pattie Boyd is de muze voor drie klassieke liefdesliedjes in de NPO Radio 2 Top 2000. Lees hier hoe ze de inspiratie was voor nummers van The Beatles en Eric Clapton.
Wanneer Pattie Boyd in 1964 George Harrison ontmoet, slaat de vonk tussen het model en de Beatle vrijwel meteen over. De twee Britten krijgen een relatie, en stappen op 21 januari 1966 in het huwelijksbootje. Voor Harrison is ze de inspiratie voor een de meest geliefde nummers die hij voor The Beatles schrijft.
Something
Op Abbey Road, het laatste album dat The Beatles opnemen, hoor je een romantische serenade van de hand van George Harrison: Something. De Beatle bezingt zijn liefde voor Boyd, en omschrijft hoe hij door geen ander zo aangetrokken wordt als door haar.
Something in the way she moves / Attracts me like no other lover / Something in the way she woos me / I don’t want to leave her now / You know I believe and how
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
“George had een nummer met Something als titel geschreven. Hij vertelde me heel droogjes dat hij dat voor mij had gedaan”, schrijft Boyd in 2007 in haar autobiografie Wonderful Tonight: George Harrison, Eric Clapton, And Me. “Ik vond het prachtig, en het werd een van de meest succesvolle nummers die hij ooit heeft gemaakt.”
“Het nummer werd door ruim 150 artiesten gecoverd”, vervolgt Boyd in het boek. “De favoriete versie van George was die van James Brown. Mijn favoriet was die van George Harrison, die hij voor me zong in onze keuken.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Boyd is overigens niet de enige bekende liefhebber van Something: Frank Sinatra, die de track ook regelmatig zingt tijdens optredens noemt het nummer ooit zijn favoriete compositie van Lennon-McCartney. Ol’ Blue Eyes besefte niet dat Something een nummer uit de koker van Harrison was.
Layla
In de laatste jaren van The Beatles raken de bandleden bevriend met Eric Clapton. De Britse gitarist is een van de weinige gastartiesten die te horen is op een plaat van de groep: je hoort hem soleren op While My Guitar Gently Weeps, ook een compositie van George Harrison.
Wanneer Harrison tijdens de opnames van Let It Be uit de band stapt (zoals te zien is in de documentaireserie Get Back uit 2021), overwegen de overgebleven leden zelfs om Clapton uit te nodigen als vervanger. “Als hij op dinsdag niet terug is, nemen we Clapton”, zegt John Lennon in de documentaire tegen producer George Martin.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Maar terwijl Clapton bevriend raakt met Harrison, wordt hij ook stapelverliefd op diens echtgenote. In 1970 brengt hij, met Derek & The Dominos, het nummer Layla uit. Daarin bezingt de Brit zijn frustraties over zijn verliefdheid op Boyd.
“Ik was niet zo blij dat Eric Layla schreef terwijl ik met George getrouwd was”, vertelt Boyd in 2008 aan The Guardian. “Ik was verbluft door het liedje zelf – het zat zo vol met passie en drama – maar ik wilde dat mijn huwelijk standhield, en toen maakte Eric zo’n publieke liefdesverklaring.” De inspiratie voor Layla is een boek van de Perzische dichter Nizami. Daarin staat een man centraal die smacht naar een vrouw waar hij niet bij kan zijn.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Wonderful Tonight
Nadat Boyd een tijd lang een affaire heeft met Clapton (die als een soort publiek geheim wordt beschouwd), besluit ze om te scheiden van Harrison. Het stel trekt in 1974 bij elkaar in, en vijf jaar later trouwen Clapton en Boyd.
Kwaad bloed tussen Harrison en Clapton is er overigens niet, de twee gitaristen blijven goed bevriend. Sterker nog: George geeft, samen met ex-Beatles Paul McCartney en Ringo Starr, een optreden op de bruiloft van Boyd en Clapton.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Tijdens hun relatie is Boyd het onderwerp van nóg een nummer dat steevast in de NPO Radio 2 Top 2000 te vinden is. “We waren op een avond uitgenodigd bij vrienden van ons, en Eric zat gitaar te spelen terwijl ik me boven aan het klaarmaken was”, vertelt Boyd aan The Guardian. “Ik deed er een eeuwigheid over, ik was in paniek over m’n haar, m’n kleren, alles.
Toen ik beneden kwam, verwachtte ik dat Eric boos zou zijn”, vervolgt Boyd. “Maar hij zei: ‘Luister hier eens naar!’ Terwijl ik me klaar aan het maken was, had hij Wonderful Tonight geschreven.”
She puts on her makeup / And brushes her long blonde hair / And then she asks me "Do I look all right?" / And I say, "Yes, you look wonderful tonight"
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Nog meer nummers over Pattie
Naast bovenstaande Top 2000-klassiekers was Pattie Boyd de inspiratie voor nog veel meer nummers, zowel van George Harrison als Eric Clapton. Zo schreef de Beatle de nummers I Need You (afkomstig van het soundtrackalbum Help!) en For You Blue (ook te zien in Beatles-docu Get Back) over haar. Wanneer hun huwelijk uit elkaar valt, schrijft Harrison het nummer So Sad.
Ook Clapton maakt een nummer over het eind van zijn relatie met Boyd (het stel scheidt in de jaren 80). In Old Love zingt hij over zijn liefdesverdriet, en hoe hij nog altijd het idee heeft naast zijn ex-vrouw in bed te liggen.
Naast Harrison en Clapton is er naar verluidt nog een Britse gitarist die nummers over Boyd schrijft: Ronnie Wood. Een jaar voordat hij zich bij The Rolling Stones voegt, maakt hij de songs Mystifies Me en Breathe On Me. Die zouden allebei over Boyd gaan, met wij hij een affaire gehad scheen te hebben.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Nummers over Pattie Boyd in de NPO Radio 2 Top 2000
In 2022 zijn er vier nummers over Pattie Boyd terug te vinden in de NPO Radio 2 Top 2000. Something van The Beatles staat op 745. Eric Clapton staat met Wonderful Tonight op 581, de Unplugged-versie van Layla op 461 en de studioversie (onder de artiestennaam Derek and the Dominos) op 778.
