Lou Reeds Walk on the Wild Side is een ode aan de misfits van Warhol
Walk on the Wild Side wordt in 1972 de grootste hit ooit voor Lou Reed, die vandaag zijn 81e verjaardag zou vieren. Niet veel mensen weten dat het nummer vol met taboedoorbrekende teksten zit, over transgender acteurs, prostitutie en orale seks.
In de jaren '70 maakt Andy Warhol furore met zijn Superstars, een groep voorheen onbekende acteurs die stuk voor stuk hun '15 minutes of fame' krijgen, zoals Warhol dat noemde. Een aantal bijzondere Superstars vormt de inspiratie voor Walk on the Wild Side, een nummer waarin Lou Reed een groep misfits uit New York bezingt. Hij vertrouwt vijf personen uit de Warholgroep een rol in zijn songtekst toe.
She says: hey babe, take a walk on the wild side
Holly, Candy, Little Joe, Sugar Plum Fairy en Jackie
Zo is Holly de destijds 26-jarige transgender actrice Holly Woodlawn, die op 15-jarige leeftijd haar conservatieve ouders in Florida ontvluchtte en in New York een verdienstelijke filmcarrière kon opbouwen. Candy (Candy Darling) is eveneens een transgender actrice, iemand die als muze van The Velvet Underground al eerder door Lou Reed bezongen werd op het nummer Candy Says. Little Joe was de rol van Joe Dallesandro, die in 1968 in Flesh een gigolo speelde. Lou Reed had Dallesandro nooit eerder ontmoet en baseerde zijn vermelding daarom maar op zijn fictieve werkzaamheden in de prostitutie.
Voor Sugar Plum Fairy en Jackie in de laatste twee coupletten verandert Reed het onderwerp naar drugs. Sugar Plum Fairy (Joe Campbell in werkelijkheid) was in de Warhol-film My Hustler een drugsdealer - je kunt wel raden wat het soul food is waar hij aldus Reed naar op zoek is. Jackie (Curtis) was werkelijk verslaafd: de actrice overleed in 1985 aan een overdosis.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Muzikaal gezien staat Walk on the Wild Side natuurlijk bekend om de baspartijen. Je hoort niet alleen een fretloze bas (dat zorgt voor de 'glijdende' klank), maar ook een contrabas. Beide partijen zijn ingespeeld door Herbie Flowers, wiens voornaamste reden voor twee baslijnen de dubbele betaling was. Ronnie Ross, leermeester van de jonge David Bowie, speelt saxofoon op het nummer. Bowie zelf is te horen op akoestische gitaar. Lou Reed was dan weer de grootste inspiratiebron voor het karakter Ziggy Stardust dat Bowie in die tijd ontwikkelde.
Geknipte versie
Hoewel Walk on the Wild Side vrij tam en onschuldig aandoet, was al snel duidelijk dat het platenlabel het een en ander moest knippen in de song. Ze verstuurden een versie waar 'giving head' (een referentie naar orale seks) weggeknipt was en waarin niet over 'colored girls', maar 'girls' gezongen word. De meeste radiostations negeerden de edit en speelden het origineel, uiteraard tot genoegen van Lou Reed. Uiteindelijk kwam Walk on the Wild side tot plek 16 in de Billboard Top 100 in de VS, in Nederland bereikte de track een plekje hoger in de Top 40.
