Persoonlijke tegenslag vormt de kickstart van Phil Collins’ solocarrière

Het is 1970 wanneer Phil Collins auditie doet om de nieuwe drummer van rockband Genesis te worden. In de jaren die volgen brengt de band succesvolle albums uit, zoals Foxtrot en Selling England by the Pound. Na de tour van The Lamb Lies Down on Broadway in 1975, verlaat leadzanger Peter Gabriel de band. Bij gebrek aan een nieuwe zanger neemt Collins het stokje van Gabriel over en wordt - naast drummer - ook de frontman van Genesis.

Een nieuwe start

In 1981 begint Collins aan een compleet nieuw hoofdstuk in zijn leven: zijn eerste solo-album. De reden dat hij solo gaat? Liefdesverdriet. Na het ontdekken van een affaire scheidt Collins van zijn vrouw, Andrea Bertorelli, wat hem inspireert om een lied te schrijven dat zijn leven zou veranderen. Hij stopt al zijn hartzeer in In The Air Tonight, een song die zich later ontwikkelt tot het beroemde Face Value.

In zijn memoir Not Dead Yet onthult de drummer dat de pijn hem ertoe zet om zelf nummers op papier te zetten. “Ik zag mezelf nooit als een songwriter,” vertelt Collins. “Dus, de scheiding was nodig om het schrijven een kickstart te geven.” Vanwege zijn woede en verdriet besluit hij een pauze van Genesis te nemen. Tijdens deze break maakt Collins het merendeel van de nummers voor Face Value, in de hoop zijn vrouw met de songs terug te winnen.

Dankzij het debuutalbum krijgt Collins’ solocarrière een vliegende start. Maar met zijn tweede solo-album en tour Hello, I Must Be Going! boekt de drummer nog meer succes. Het album is enorm persoonlijk, gevoed door de emoties rondom de huwelijksproblemen van Collins. Nummers als I Don’t Care Anymore en Do You Know, Do You Care laten zijn rauwe, bekennende songwriting stijl zien. Tegelijkertijd wordt zijn cover van The Supremes’ You Can’t Hurry Love zijn allereerste nummer een-hit in het Verenigd Koninkrijk.

Alleen in de spotlights

De bijbehorende tour voor Hello, I Must Be Going! loopt van november 1982 tot februari 1983 en bevat een negenkoppige band genaamd The Fabulous Jacuzzis. In deze band zitten meerdere bekende gezichten voor Collins. Zo kent hij drummer Chester Thompson en gitarist Daryl Stuermer al van de vele Genesis tours en speelt keyboardist Peter Robinson al langere tijd mee in Brand X, de jazzband van Phil. Daarnaast spelen ook bassist Mo Foster en blazerssectie Phenix Horns mee, bekend van hun werk met Earth, Wind & Fire.

Ondanks het vele touren met Genesis en de vele bekende gezichten, geeft Collins toe nerveus te zijn om alleen op het podium te stappen. In zijn memoir Not Dead Yet schrijft Collins over het vormen van een buitengewone band om zo “de angst voor het alleen zijn te verminderen”. Maar naarmate de tour zich voorzet, komt Collins op dreef, wat resulteert in een unieke stage presence die een andere kant van Phil laat zien dan zijn Genesis persona.

Collins op het podium

Collins mag dan nerveus zijn, hij blijft een veelzijdig muzikant en entertainer. Iets wat vanzelf boven komt drijven, dankzij de mix van intieme ballads en energieke songs die hij speelt. Over het algemeen vermijdt Collins het performen van Genesis nummers tijdens zijn solo-concerten. Het enige Genesis-nummer dat hij tijdens de tour speelt is Behind The Lines, een nummer dat de drummer opnieuw uitbrengt voor zijn debuutalbum Face Value.

Bekijk hieronder het allereerste solo-optreden van Phil Collins.