Timber Timbre schiet je vol met hagel

Letterlijk tien woorden wisselt Taylor met zijn aandachtige publiek. Nee, Timber Timbre is geen entertainment, maar verstilde sfeervolle filmmuziek over moord, seks en gekmakend verlangen.

CONCERT

Timber Timbre, Lowlands Lima, zaterdag 20 augustus 2011Door Erik Zwennes

MUZIEK

Timber Timbre blijft graag anoniem. Ze willen niet gefotografeerd worden, geen beeld, geen audio, alleen de live ervaring laten spreken. Voor die ervaring kunnen ze inmiddels uit vier platen putten. De eerste twee werden niet opgepikt en spelen ze dan ook niet. Het titelloze derde album zorgde voor de doorbraak en een succesvolle rerelease. Recent verscheen het vierde Creep On Creepin’ On. Het folk-noir trio beweegt daarop meer richting de filmische muziekhoek. Denk aan Tom Waits rond Mule Variations maar dan nog een flink stuk donkerder en minimalistischer.

PLUS

Ogen dicht. Doe ze nou gewoon even dicht. De brandende zon in je nek en de huilende stem van wolvenkind Taylor. Hij zingt, speelt loom gitaar, en drumt tegelijk. Simon aait zijn slide guitar en de mooie Mika harkt boos op haar viool. ‘It’s the dead of night. The clock has stopped ticking. There’s a head on the bed. There is a history in pictures. There’s evidence in boxes. There is proof of your love for him, long after it’s dead…’ Je waant je in een Coen Brothers-film, True Grit bijvoorbeeld. Taylor zingt over seks, liefde en gekmakend verlangen, het doet pijn. Dan stopt hij even met drummen, richt zijn gitaar naar het publiek en gebruikt hem als een shotgun waar hij met een vuile grijns dikke patronen roestige geluidshagel mee afvuurt. Een voor een vallen de toeschouwers voor het duister. Zij die weglopen hebben liever Disney, prima. ‘Bring the hypnotist back here to get me through another song,’ kweelt Taylor. Het valt hem zichtbaar zwaar. Wat een artiest.

MIN

Letterlijk tien woorden wisselt Taylor met zijn aandachtige publiek. Aan interactie doet Timber Timbre niet. Eigenlijk hoort dit gewoon bij maanlicht of in een donker hol. Deze zware melancholieke huilmuziek is enigszins uit context.

CONCLUSIE

Timber Timbre is een aangename vreemde eend op Lowlands. Wie de tijd neemt en zich overgeeft, heeft aan Taylor en de zijnen een geweldig sfeervol intermezzo. Dan is de bioscooptent Echo niet eens nodig om je in een andere tijd te wanen.

CIJFER:

8