Alex Koo Trio betovert met minimale middelen

On Stage

Pianist Alex Koo Derudder en zijn kompanen Lennart Heyndels op de bas en Francesco De Rubeis op de drums weten wat ze aan elkaar hebben. Het samenspel is vlekkeloos, ook waar de composities ruimte bieden voor gezamenlijke of individuele improvisatie. Hun eerste optreden op North Sea Jazz, vorig jaar, hadden ze te danken aan het winnen van de eerste prijs in het Prinses Christina Jazz Concours. Alex komt uit België, hij studeerde onder meer aan de conservatoria van Amsterdam en Den Haag. Lennart en Francesco leerde hij in Den Haag kennen. Daar ontdekten ze het belang van de traditie, en ontwikkelden de drie, na een periode van veel experimenteren, een herkenbare eigen sound. Ze beschouwen zichzelf vooral als improvisatoren, voor wie het moment zelf het belangrijkst is.

Wat

De Nederlandstalige titels ("Waar eens het water was") doen vermoeden dat er wel een hoop meligheid in de muziek zal zitten maar daar is volstrekt geen sprake van. De jongens spelen vol overgave, met serieuze concentratie. Muziek die nauw luistert, waarin de piano weliswaar de boventoon voert, maar die ook veel ruimte biedt met name voor bassist Lennart Heyndels om veel meer te doen dan zijn rol te spelen in een ritmesectie. En ja, Brad Mehldau klinkt door in het spel van Alex, maar dat is op geen enkele manier een schande, toch? De stukken worden langzaam, geduldig, en heel precies opgebouwd, tot het ragfijne spinsel dat door een thema werd gesuggereerd als vanzelf veranderd is in iets wat het muzikale equivalent is van een ruig landschap vol bizarre rotsformaties. Om net zo onverhoeds plaats te maken voor een subtiele (!) solo op de tomtoms. In de precisie van het spel en de composities hoor je wellicht nog dat Alex er ooit van droomde ingenieur te worden; in de speelse dynamiek zijn sporen van zijn klassieke roots te bespeuren. Er gebeurt voortdurend van alles, terwijl we echt niet meer op het podium zien dan een piano, een bas en een drumstel. Meer heeft het Alex Koo Trio niet nodig!

Publiek

Zoals de hele avond in de Volga al het geval is, loopt het publiek in en uit, zij het vooral tussen de nummers door. Toch zijn alle stoelen voortdurend bezet, en blijven veel liefhebbers geboeid luisteren. Want dit is wat je noemt echte luistermuziek, de enkeling die hier binnenwandelt om te zien of het "gezellig" is merkt al gauw dat het bij dit trio om serieus mooie muziek gaat.

Moment

Als Alex Koo Derudder het laatste stuk aankondigt merkt hij ineens op dat hij - naar hij zelf zegt - een vreemde indruk maakt door kromgebogen over de hoek van de vleugel heen de presentatiemicrofoon te willen bereiken. Op een toon van "dat heb ìk weer" verzucht hij dat het ook wel maf is om daar in de laatste aankondiging pas achter te komen. Daarna bedankt hij het publiek, en noemt hij er in het bijzonder bij dat hij blij is dat het steeds zo stil is gebleven in de zaal. Dat maak je niet veel meer mee, aldus Alex. Een serieuze opmerking na een grap - precies zoals het concert een lichte ondertoon verbergt onder bloedserieus, uiterst precies en toegewijd musiceren.

Oordeel

Perfecte luisterjazz. Alex is inventief, creatief, melodieus, heeft een fabelachtig gevoel voor timing. De drie jonge musici zijn uitstekend op elkaar ingespeeld en vullen elkaar voortdurend aan. Wat een plezier om te ontdekken dat er op zo'n fantastisch niveau muziek gemaakt wordt door muzikanten die eigenlijk nog maar net begonnen zijn. Geweldig!Volga, 9 juli 2011, 22.30 uur. Alex Koo Trio, met Alex Koo Derudder (piano), Lennart Heyndels (bas) en Francesco De Rubeis (drums), Aad van Nieuwkerk.