Rachelle Ferrell houdt niet van computers
- Nieuws
- Rachelle Ferrell houdt niet van computers
Rachelle Ferrell is en bijzonder fenomeen. Al op zeer jonge leeftijd kwam haar muzikale talent naar boven, niet alleen als zangeres maar ook op viool en vervolgens piano. Vanaf haar tienerjaren tradt ze op met de groten der aarde en zo'n twintig jaar geleden hielp haar mentor, George Duke, om haar eerste platen te maken.
On stage
Ferrell, die vanavond niet alleen zingt maar ook piano en toetsen speelt, laat zich begeleiden door een jonge funkende band bestaande uit Raymond McKinley-basgitaar, Ricardo Jordan-drums, Brandon Coleman-Keyboards en Billy Odum op gitaar. Ondersteund door een groovende drone komt de zangeres hoekig dansend het podium op, camera in de hand om het publiek vast te leggen voor het nageslacht.
Verwachting
Ferrell maakt niet veel platen, haar oeuvre op cd is op 1 hand te tellen. Naar eigen zeggen omdat ze niets moet hebben van de wereld van platenmaatschappijen en commercie. Ze is niet in eigen beheer platen gaan maken, zoals veel collega’s tegenwoordig doen, maar haalt haar voldoening juist uit heel veel optreden. Fans van de zangeres zullen dus enorm toeleven naar een concert van de stemkunstenares, die niet vaak in Nederland te vinden is.
Publiek
Het concert begint een half uur te laat, vermoedelijk omdat de organisatie hoopt dat de zaal nog vol zal lopen. Dit blijkt een illusie en Ferrell begint haar concert voor een halflege zaal. Het is de bedoeling dat het publiek zittend het concert ondergaat, maar de hardcore fans van Ferrell staan bij de eerste noten op en haasten zich meteen naar de rand van het podium, waar normaal gesproken de persfotografen staan. Daardoor lijkt de zaal nog een stukje leger, maar zowel de musici als het publiek voor in de zaal trekken zich hier niets van aan. De eerste flinke uithaal van Ferrell in de hogere registers wordt beloond met een uitzinnig gejuich.
Moment
Het nummer Sister ontaardt in een ode aan de ouderwetse manier van muziek maken. Wanneer ze zingt ‘remember we made music with no computer’, imiteert ze zelfs even een vocoder, het digitale autotune/robot-effect op vocalen dat sinds jaren zo inspiratieloos gebruikt wordt door talloze urban acts.
Oordeel
Een half uurtje extra wachten op Rachelle Ferrell was zeker de moeite waard. Het gemak waarmee ze onmogelijke capriolen uithaalt met haar stem is jaloersmakend en inspirerend tegelijkertijd. En de zangeres heeft ook street credibility blijkt uit een scat-rap met een flinke dosis hiphop attitude. Haar strakke begeleidingsband blijft wel heel erg binnen de lijntjes, waardoor het concert een smooth sausje krijgt, vooral wanneer de ballads voorbij komen.
Gezien: 17-6-2011, Chez Ella, The Hague Jazz – Pieter van Hoogdalem
