Fleet Foxes grootser dan ooit

Tranen in de ogen waren er nauwelijks bij Fleet Foxes, en dat is een verademing. Waar de meeste hedendaagse folkbands overlopen van drama, gaat er van Fleet Foxes een ongekende kracht uit. Dat leverde een stuwende show op waarin de groep bewees hun tijdloos geworden klassiekers ijzersterk naar het podium te kunnen vertalen.

CONCERT

Fleet Foxes, Lowlands Grolsch, vrijdag 19 augustus 2011Door Timo Pisart (3Voor12)

MUZIEK

Met hun naamloze debuut vol kerkelijke folk en meerstemmige zang werd Fleet Foxes wereldberoemd. De verleden jaar verschenen opvolger Helplessness Blues zat scherper in elkaar, maar was een stuk moeilijker en ongrijpbaarder. Toch leverde het in de vorm van het titelnummer minstens één instant klassieker op.

PLUS

Fleet Foxes is vanavond op oorlogspad. De groep laat zich niet meer afschrijven als navelstaarderige koorknaapjes en brengt dwingende en stuwende versies van de bloedmooie folkliedjes waar ze zo groot mee zijn geworden. Het stampende 'Grown Ocean' krijgt een extra duwtje, 'Battery Kinzie' wordt feilloos uitgevoerd en tijdens het magische 'Sim Sala Bim' begint het publiek zelfs spontaan te klappen. En dan is de band pas net begonnen. Ook 'White Winter Hymnal' en 'He Doesn't Know Why', moderne folkklassiekers van het titelloze debuut, worden opzwepend naar de Grolsch vertaald. Slotnummer 'Helplessness Blues' is zo mogelijk nóg mooier en werkt louterend. Verstilde stukken met loepzuivere zang zijn nog altijd aanwezig en door het vergrootte contrast ongekend zalvend. Het moge duidelijk zijn, er staat hier een band in topvorm.

MIN

Een raar mannetje, die Robin Pecknold. Terwijl duizenden ogen op hem zijn gericht zingt hij soulvoller dan elke andere zanger in het genre, maar tussen de nummers valt steevast een ongemakkelijke stilte. Het blijft lange tijd onduidelijk of de spil van Fleet Foxes zich wel thuis voelt op het podium, en door zijn stroeve presentatie creëert de frontman een zekere afstand. Dat maakt de show nét niet legendarisch.

CONCLUSIE

Uiteindelijk loopt Pecknold grijnzend het podium af, en dat wordt hem gegund. Fleet Foxes was weer bloedmooi, en grootser dan ooit.

CIJFER:

9-