Muskee is niet kapot te krijgen

WieZondagavond laat stonden ze geprogrammeerd, om het publiek dat op het pleintje voor de Mississippi naar de teleurstellend aflopende WK-finale te troosten, zoals de oerzanger van de band, Harry Muskee, het publiek voorhield. De Blizzards hadden trouwens met z'n allen op het podium zitten meekijken naar de wedstrijd, wat aan het tweede gedeelte van de laatste festivalavond een bijzonder sfeertje toevoegde.

Verwachting

Lekkere ouwe-lullen-muziek, hoorde je links en rechts opmerken, en al kan je de gevorderde leeftijd van frontman Harry Muskee van Cuby + Blizzards natuurlijk niet ontkennen, het was een perfect moment voor no-nonsense-muziek. Ouderwetse, gedegen blues waar de drie blazers een soul-achtig cachet aan wisten te geven. Sterker nog: de beste soli uit het concert kwamen voor hun rekening, met overigens alle erkenning voor het uitstekende gitaar- en pianowerk van respectievelijk Erwin Java en Helmig van der Vegt.

Publiek

Trombonist Bert Pheiffer hield het publiek minutenlang in zijn ban met een razend spannende solo, begeleid door niet meer dan de basgitaar van Herman Deinum, in de lange versie van Robert Johnson's Ramblin' - hoogtepunt van het optreden. Van de uit Boedapest afkomstige Miklos Fürst kwamen meerder geoliede soli op de sax, en speciale vermelding verdient de korte maar rake trompetsolo in een van de twee gouwe ouwen van het concert, The window of my eyes (de andere ouwe was Appleknockers Flophouse). De mensen in de Mississippi waren nog teleurgesteld van het voetbalverlies maakt vergaten dat ten dele door deze muziek.

Oordeel

Ouderwetse blues zonder grote verrassingen, drijvend op tientallen jaren ervaring, wat met de onvermoeibare diehard Muskee wel te verwachten was. Doortimmerd gebracht op een moment dat dat helemaal goed was… een uurtje troostrijk weten waar je aan toe bent.

Gezien: Cuby + Blizzards, Mississippi, zondagavond 11 juli 2010, 23.15-00.15 uur, North Sea Jazz, Aad van Nieuwkerk