Glerums Omnibus & de vierde dimensie

Verwachting

Helaas had ik eerder dit jaar de uitreiking aan Glerum van de VPRO Boy Edgarprijs in het Bimhuis gemist. Een gigafestival zoals North Sea Jazz lijkt misschien niet ideaal om dit gemis te herstellen, maar wat een verrassing: de Yenisei blijkt een prima concertzaaltje, ook voor het precisiewerkje genaamd Glerum Omnibus. Het heeft bovendien ook wel iets sensationeels om te genieten van dergelijke verfijning en oog voor detail, zoals Glerum hier met dit trio een concert lang demonstreert, terwijl je weet dat er achter je rug een slordige 24.000 mensen rondlopen, op zoek naar vertier en bier.

Mooiste moment

Teveel om op te noemen - de spanningsboog van dit concert verslapt geen moment, de setopbouw is volstrekt logisch, de conversatie tussen bassist, drummer en pianist verloopt als een goed middernachtelijk kroeggesprek tussen vrienden die elkaar door en door kennen. Maar goed, om toch wat parels te benoemen: het nummer ‘Conga-cacao’, gebaseerd op een baslijntje dat op aangename wijze ‘Haitian Fight Song’ van Charlie Mingus in herinnering brengt. Voortstuwend op het heerlijk subtiele spel van drummer Joost Patocka, die hiervoor in het begin van het nummer alleen zijn handen gebruikt (inderdaad: als een congaspeler), heeft dit liedje een lichtheid, swing en souplesse waar deze recensent intens gelukkig van wordt. Nog een fijn moment: de eerste toegift door Glerum solo: een prachtig cellostuk van een obscure Italiaanse opera buffa componist. Ergens tussen Saint-Colombe en een cello suite van Bach - prachtig. En weldadig om hiermee een jazzconcert te besluiten.

Oordeel

Dit was nu voorwaar een concert van het kaliber waardoor alle lichamelijke vermoeidheid en geestelijke stress direct, gelijk blikseminslag bij een wolkenloze hemel, verdwijnt. De meeste concerten halen met enig geluk drie dimensies - hier wordt een vierde dimensie aangeboord. Om een personage uit een film van Hal Hartley te citeren: “Suddenly the air seems much lighter now.” Drummer Joost Patocka is overigens voor deze recensent ook een ontdekking van heb ik joe daar! Patocka speelt een niet onbelangrijke rol in de kracht van dit ensemble: continue stuwing, fraaie inkleuringen, verrassende afwijkingen, creatief spel met brushes, dienend, dan ineens de vlucht naar voren nemend: een uiterst rijk geschakeerde persoonlijkheid. Wat een genot!

Jair Tchong

Bezetting: Ruben Hein (piano); Ernst Glerum (contrabas); Joost Patocka (drums). Gezien: zondag 16.00u-17.23u, Yenisei.