Het aanstekelijke enthousiasme van Staff Benda Bilili

CONCERT

Staff Benda Bilili , Lowlands Bravo, zondag 22 augustus 2010

MUZIEK

Staff Benda Bilili is een groep muzikanten uit Congo. De meesten zijn gehandicapt geraakt als gevolg van de ziekte polio. Het bracht ze samen en het is een van de thema’s van het debuutalbum Tres Tres Fort. De groep nam enkele weeskinderen onder zijn hoede, waarvan er twee als drummer en gitarist de band completeren. Staff Benda Bilili heeft uit wel twaalf man bestaan, maar daar gaan er acht van mee op tour.

PLUS

Wat een beeld om vier rolstoelen het podium van de Bravo op te zien rijden. Al snel blijkt dat de heren beter dansen dan het valide publiek. De show begint met 'Moziki' en 'Moto Moindo', twee nummers met een hoofdrol voor de achttienjarige Roger Landu, die zijn eigen éénsnarige luit ontwierp. Het instrument bestaat uit een stok, een leeg tinnen blikje en een gitaarsnaar. De toon verandert hij door het hout te buigen zodat de snaar wat strakker of losser komt te staan. Het is ongelofelijk hoe hij er de meest ingenieuze solo’s uit tovert. Halverwege het optreden valt het ding uit elkaar, maar binnen een minuut heeft hij het met wat ijzerdraad weer hersteld. Alle muzikanten blinken uit door hun techniek. De drummer is een beest op zijn eveneens zelfgemaakte drumstel. Zanger Ricky Lickabu laat met de ballade 'Poliomyelite' horen de beste blueszanger van het moment te zijn. Wat een kracht en lading geeft hij de woorden mee. 'Je T’aime' is het eerste echte dansmoment. De tent stroomt vol en iedereen doet mee met de dans van zanger Coco Ngambali. Die houdt het midden tussen de 'YMCA' en de choreografie van 'De Pizzahut'. Na een nieuw nummer is het tijd voor de knaller 'Avramandole'. Een van de zangers laat zich uit zijn rolstoel zakken en danst op twee stompjes met een ongrijpbare overgave en een prachtige grijns. Na nog eens drie nummers geeft de band een toegift van acht minuten en strompelt, rolt en schuifelt van het podium.

MIN

Het nummer 'Marguerite' vormt een inkakmoment dat niet nodig is. De toegift is met acht minuten misschien wat lang en na drie kwartier kun je dat éénsnarige pielding even niet meer horen.

CONCLUSIE

Een van de beste albums van 2009 blijkt ook live te werken. Een belangrijk ingrediënt voor het succes van een band is de ‘gunfactor’. Staff Benda Bilili sta je toe dat zoveel mogelijk mensen het omarmen. Maar belangrijk: dit is niet omdat ze zielig zouden zijn of omdat ze het ‘goed doen voor invaliden’. Nee, dit is een groep begenadigde en bezielde topmuzikanten die een geweldig album hebben gemaakt en dit ook nog eens live weten te vertalen naar een sterke show. Denk aan het begin van Buena Vista Social Club. Of het Staff Benda Bilili net zo zal vergaan als de immer door drentelende Cubanen? Waarschijnlijk. Maar op dit moment is het een topact.

Erik Zwennes, 3VOOR12