Is het Aretha Franklin? Nee het is Phantom Limb

Normaal zijn ze met zijn zessen, maar nu slechts als trio. Het Britse gezelschap Phantom Limb is vanuit Engeland gekomen om het nieuwe, tweede album The Pines, te presenteren. Ze hebben niet geslapen, zeggen ze. Nou, veel bezoekers ook niet. Dat treft.

CONCERT:
Phantom Limb, Lowlands Lima, zaterdag 18 augustus 2012

Door Maarten van Heuven

MUZIEK:
Phantom Limb maakt muziek die het best te omschrijven is als gospelcountry. Heel normaal, vindt zangeres Quartey, want gospel en country delen nu eenmaal hetzelfde DNA, allen de huidskleur verschilt. En de band presenteert hun nummers ook met grote vanzelfsprekendheid. We horen het Amerikaanse zuiden.

PLUS:
Zangeres Yolanda Quartey is veruit de sterkste troef van de band. Haar stem is rauw en krachtig, kan heerlijk diep, zonder onnodige versiersels, en lijkt op bepaalde momenten op die van Aretha Franklin; met daarbij een tikkel Britany Howard (Alabama Shakes). De nummers liggen lekker in het gehoor en zijn vooral rustig met een daverende climax op eind als Quarty krachtpatst met haar vocalen. Het vermoeide publiek zwijmelt dromerig mee.

MIN:
Hoe de band het ook probeert: de set komt maar moeilijk tot leven. Dat komt waarschijnlijk ook doordat Phantom Limb vandaag in bezetting is gehalveerd. De muziek is met gitaar en elektrisch piano te licht bezet. Met als gevolg dat bezoekers een paar nummers geboeid meepikken, om vervolgens door te lopen.

CONCLUSIE:
Zoals de wegen in het prachtige Amerikaanse zuiden eindeloos kunnen duren, duurt ook deze set - hoe fraai ook - te lang. Graag hoor ik de band eens in volledige bezetting.