Ornette Coleman: artist in residence, dag 3

Wie

De Master Musicians of Jajouka: zeven lange mannen in groene djebella's en Bachir Attar, de muzikale leider. Ze vormen een rij aan de linkerkant van het podium en spelen schelmei en drums. Een van de drummers steelt de show door voor de rest langs te dansen, tegen die onhandige microfoons aanbotsend. Na deze geweldige kennismaking (en dankbetuigingen aan Coleman, NSJ organisatoren en Ahmed Aboutaleb, of eigenlijk aan Rotterdam) komt het Ornette Coleman Quartet op. Bluesgitarist James Blood Ulmer neemt plaats nadat de Jajouka mannen het podium (Coleman kussend en omhelzend) hebben verlaten.

Verwachting

Een spannende interactie tussen de hypnotiserende muziek van de Jajouka Music en de free jazz van Coleman. Even lijkt het de goede kant op te gaan. Het abstracte spel van de Amerikanen geeft een bijzondere verrijking, maar er zit geen ontwikkeling in. Ieder blijft in zijn eigen wereldje. Het instrumentarium van de Master Musicians is te beperkt om af te kunnen wijken van de drones en de ostinato klanken. De drums zijn bijna niet meer te onderscheiden van de drums van zoon Denardo. Heel soms als Coleman hogere tonen speelt op zijn sax of trompet en de schelmeien ook die hoogte bereiken, gebeurt er iets. Maar dat zijn toevaltreffers. Dat heb je met free jazz. Het samenspel met James Blood Ulmer is van een andere orde. Zijn blues idioom is volgens mij ergens in zijn gitaar blijven hangen. Een bluesgitarist die free jazzed is verloren. Alleen in de twee blues getinte stukken merk je zijn aanwezigheid.

Publiek

Moet eerst wennen aan de exotische geluiden van de Jajouka mannen. Het spel van het kwartet er nog eens bij maakt het niet gemakkelijker. Veel mensen haken af. De interpretatie van Bach's Cello Suite No. 1 jaagt nog meer mensen weg.

Vreemde momenten

De laatste jam, met de Jajouka muzikanten er weer bij, is eigenlijk het beste stuk van de avond. De muzikanten komen wat dichter tot elkaar. Bachir Attar is wel heel erg streng voor zijn drummers die alleen op zijn commando durven te spelen. Ze weten zich geen raad met deze vorm van musiceren. Van Coleman zouden ze vast de vrije hand hebben gekregen.

Oordeel

Goede gelegenheid om de muzikanten uit Jajouka hierheen te halen. Het probleem van zo'n freejazz project met muzikanten die een eigen sterke identiteit hebben, is dat er geen volwaardige wisselwerking kan plaatsvinden.

Gezien. 17.30 – 18.30 Hudson. North Sea Jazz 2010. Charlie Crooijmans