New Gary Burton Quartet vindt de perfecte balans

On Stage

Vibrafonist Gary Burton verkeert op het podium in gezelschap van drummer Antonio Sanchez, bassist Jorge Roeder en de jonge gitarist Julian Lage. De Madeira is een kleine zaal en daardoor zeer geschikt voor intieme akoestische optredens zoals deze. Bovendien is het geluid in dit zaaltje helemaal prima, waardoor je vergeeft dat nog duidelijk te zien is dat dit normaal gesproken een kille conferentieruimte is.

Wat

Dit is heftige, complexe muziek gespeeld door vier muzikanten die allen een verhaal te vertellen hebben. Soms kan een overdaad aan noten leiden tot een schouderophalen of een gevoel van ' nou en?', maar niet hier. Er worden inderdaad heel veel noten gespeeld, maar de stukken worden smaakvol gearrangeerd en in solo’s wordt subtiel met spanningsbogen gespeeld. Men weet wanneer te doseren en ruimte te geven aan elkaar maar ook aan de luisteraar. Gary Burton bespeelt met volledige beheersing zijn vibrafoon, alsof het spelen met vier mallets (in twee handen!) even eenvoudig is als de was doen. Maar ondanks de naam van het kwartet, heeft hij er geen moeite mee zijn collega’s net zoveel ruimte te geven. Vooral gitarist Lage krijgt volop gelegenheid om te excelleren. Er worden stukken gespeeld van drummer Antonio Sanchez (Did You Get It) en bassist Scott Colley, die normaal gesproken in het kwartet speelt. Maar ook standards komen voorbij zoals Light Blue van Thelonious Monk.

Publiek

Kort na aanvang gaan de deuren van de zaal dicht: vol is vol. Degenen die de mazzel hadden erbij te zijn, namen de muziek muisstil tot zich, afgezien van veel solo’s die smeekten om een tussenapplaus.

Momenten

Niets ten nadele van Gary Burton, die een grootheid is met een rijke geschiedenis, maar de show werd gestolen door de 23-jarige gitarist Julian Lage, die al jaren met Burton samenspeelt. Over hem verscheen op zijn achtste jaar al een documentaire die genomineerd werd voor een Oscar. Toen speelde hij al met Santana, Toots Thielemans en Pat Metheney. Vorig jaar debuteerde hij op het North Sea Jazz en ook vanavond laat hij weer zien waarom hij al als wonderkind veelgeprezen werd. Hij speelt bij vlagen met de snelheid van licht, maar blijft zeer melodieus en inventief in harmonisch spel.

Oordeel

Voor de mooiste concerten en ontdekkingen moet je soms even moeite doen (beperkte plaatsten in deze kleine zaal) of gewoon mazzel hebben dat je er toevallig bij was. Dit was zo’n moment op deze editie van het festival. Een spannend concert van zowel gevestigde orde als aanstormend talent.

Gezien: Madeira, 19.50-21.00, 10-7-2011, North Sea Jazz, Pieter van Hoogdalem