Hans Dulfer 7.0 Server, vertrouwde wijn in spectaculaire nieuwe zakken

On Stage

On stage zien we een rechttoe, rechtaan standaard jazzformatie met twee blazers (Dulfer op de tenor en de beregoeie Rob van de Wouw op trompet), toetsen (de keurig met stropdas geklede Bas van Lier), bas (de atletische Eric Barkman) en drums (de retestrakke Cyril Directie). Daar kan weinig aan misgaan, maar een garantie dat de vlam in de pan slaat heb je dan nog niet. Daar is een man als Dulfer voor nodig, die met zichtbaar genoegen revanche kwam nemen op de weergoden - vorig jaar moest zijn spetterende set voortijdig worden afgebroken als gevolg van een tropische hoosbui.

Wat

Wat het kwintet op het podium neerzet zou evenwel genoeg zijn om dit jaar wéér een wolkbreuk te veroorzaken: wat een energie, wat een power, wat een drive! Dat Dulfer inmiddels 71 is, is aan zijn spel en zijn gedrevenheid in elk geval op geen enkele manier te merken. En niet alleen zijn energie is die van een held die half zo jong is, ook zijn muzikale opvattingen zijn altijd jeugdig gebleven, net als trouwens zijn neiging tot speelse recalcitrantie, die hem er bijvoorbeeld - op goede gronden overigens - toe bracht om de nodige opschudding in de muziekwereld te veroorzaken door te verklaren dat hij het downloaden van zijn muziek toejuichte. Immers: aan cd's verdienen alleen de platenmaatschappijen, niet de muzikanten, dus laat de liefhebber maar lekker downloaden en naar concerten gaan, want daar kan een artiest tenminste nog iets verdienen. De opname van de voortijdig afgebroken set van vorig jaar gaf Dulfer dan ook graag en gratis weg aan iedereen die er bij was en hem een mailtje stuurde...

Publiek

En ook wat het publiek betreft stonden Dulfer c.s. hun geld dubbel en dwars waard te zijn. Veel langer dan een minuut of tien (net zo'n beetje het eerste van de zogenaamde vierdelige suite die Dulfer had aangekondigd te zullen spelen) hadden de mannen niet nodig om het allengs volgestroomde pleintje bij de Mississippi op temperatuur te brengen. Lichte verontrusting was bespeurbaar bij een enkeling die zich niet zo goed raad wist met deze muzikale mannetjesputter. De heftig funkende band, de metafysisch hoge scheurnoten van Dulfer en de weergaloze solo's van Rob van de Wouw brachten het gros van het publiek in beweging, deinend, klappend, dansend en juichend werden de laatste wolkjes uit de lucht verjaagd, terwijl in het westen de zon onderging en in het zuiden, achter het podium, zich een nieuwsgierige halve maan aftekende. Van overmatige subtiliteit kun je Dulfer niet betichten (maar dat was al zo sinds hij in 1957 profmuzikant werd), maar verdomd, die energie had een verborgen poëtisch tintje.

Moment

Mooie momenten genoeg… Zoals toen Dulfer zich met saxofoon en al in het publiek begaf en vrolijk spelend tussen de klappende en dansende menigte doorwalste. Of toen een stagehand kwam aanhollen om de snaredrum van slagwerker Directie te vervangen, tijdens een drumsolo die intussen gewoon doorging. Een prachtmoment was toen Dulfer in zijn saxomicrofoon riep: Hee, zet die rookmachine 's uit, dat was in '75 al uit de mode! Forever young.

Oordeel

Dulfer kwam, zag en nam wraak op de weergoden, en zette een gig neer die gewoon geen tegenspraak duldde. En zo hoort het ook. Vette grooves, rauwe licks, patat met en dan eindigen met de nummer 1 uit de porno-hitparade. Om vervolgens nog een stampende toegift af te dwingen. Pak aan, gasten!Dulfer 7.0 Server, met Hans Dulfer (tenor sax); Rob van de Wouw (trumpet); Bas van Lier (keyboard); Eric Barkman (bass); Cyril Directie (drums).

Vrijdag 8 juli, Mississippi, 19.45 uur.