NPO Soul & Jazz

George Benson: stoffigheid troef

Nieuws
George Benson: stoffigheid troef

Jazzgitarist George Benson zet het op een croonen. Helaas ontbreekt hierbij de fluwelen stem die een goed crooner moet hebben.

On stage

Een oerbos aan strijkers, harpen en wat dies meer zij: hier worden alle middelen ingezet om het op een serieus croonen te zetten. In het centrum van dit strijkersgeweld een gemoedelijk keuvelend heerschap, volkomen op zijn gemak. Hier staat een eerbetoon aan de 'uebercrooner' Nat King Cole op het programma. Door gitarist en zanger George Benson.

Verwachting

Ik had een (toegegeven: merkwaardige) reden om me in te tekenen voor een recensie van George Benson. Dit is nu typisch zo’n naam die altijd op de affiche van North Sea Jazz lijkt te staan. In de orde Dianne Reeves, Marcus Miller en Al Jarreau – misschien is het feitelijk niet eens zo, maar het lijkt wel alsof deze namen ieder jaar naar NSJ komen. De Beninse jazzgitarist Lionel Loueke (morgenavond met zijn trio op NSJ, aanrader!) heeft ooit gitaar leren spelen door naar cassettes van George Benson te luisteren, op een cassetterecorder met halflege batterijen. Zo kon Loueke de snelle partijen van Benson analyseren. De overweging was: die held van Loueke moet ik toch ooit in levende lijve hebben aanschouwd. Helaas draait dit programma om de vocale zangkunst van Nat King Cole - die Benson bij lange na niet weet te evenaren.

Reactie publiek

De Amazon heeft altijd een ietwat merkwaardige sfeer: dit is de zaal van de plusconcerten, waarvoor je dus extra moet betalen om binnen te komen. Alle concerten zijn hier bovendien ‘seated’ – wat een enigszins vreemd effect heeft bij het repertoire van Nat King Cole, volgens mij gemaakt om op te zwijmeldansen. Nu blijft het publiek beschaafd (of slaperig van alle strijkers?) hangen in de stoelen. De Amazon zou eigenlijk een geweldige nachtclub kunnen zijn. Waarschijnlijk zou dat zelfs 'has beens' als George Benson ten goede komen: een volle dansvloer zweept ook de artiest op.

Leukste moment

In alle eerlijkheid: na vijf Nat King Cole klassiekers matig gezongen (doch kundig gestreken door een gelegenheidsorkest) gehoord te hebben was het voor deze recensent meer dan genoeg. Even zuurstof en inspiratie halen: rennen naar de Missouri tent om te horen wat Han Bennink met de jonge freejazz cats Simon Toldam (piano) en Joachim Badenhorst (klarinet en basklarinet) uitspookt. Heerlijk jonge freejazz, die in 1 klap alle stoffigheid die uit George Bensons Nat King Cole interpretatie was nedergedaald weer uit het hoofd blies.