Oude middelen, nieuwe wereld

On Stage

Masahiko wordt aangekondigd als de peetvader van de Japanse jazz en speelt met tien man sterk op de slotdag van North Sea. De band is zodanig opgesteld dat Masahiko als dirigent een lijntje heeft met alle muzikanten. Een goed uitgeruste blazerssectie, drums, bass, percussie en piano zorgen voor een vol podium

Wat verwachten we?

Met de ervaring van de bandleider en de drang tot vernieuwing kan het niet anders dan spannend worden. Free-jazz met een oeverloze drang naar voren.

Wat krijgen we?

Japan is een modern land en ligt in cultuur-technologisch aspect lichtjaren voor op het Westen, en dat belichaamt dit ensemble. Er is geen behoefte om terug te kijken en Masahiko wil laten horen hoe het moderne leven in elkaar zit. Geen flauw sentimenteel gewauwel, niet terugkijken, maar vooruit. Deze muziek maakt duidelijk hoe het is in een grootstedelijke omgeving te leven. Het gevoel, de chaos, de woede, de vreugde, alles dendert de zaal in. Masahiko valt niet in valkuilen als willekeur of geluiden maken om de geluiden. Hij begrijpt dat er structuren zijn in het leven die je in de muziek terug moet horen, hoe chaotisch ook. Het concert legt ook een discrepantie tussen muziekculturen bloot. Hoewel er een harde kern blijft genieten, lopen de meeste luisteraars na een paar noten weer weg. Zie ik hier de gapende kloof tussen het Westen en het Oosten of moderne en oude culturen? Ergens bekruipt me het gevoel dat we niet willen horen of zien in wat voor tijd we leven. En als er al zoiets wordt gespeeld zoals Masahiko hier doet, begrijpen we het dan wel? Genoeg cultuurkritiek. Masahiko en Saifa's energieke spel is geniaal en zij weten met traditionele middelen de moderniteit gestalte te geven.

Oordeel

De Japanse jazz is moderner en levendiger dan wat ook en Masahiko is daar één van de vertolkers van. Zonder terug te kijken, zonder blikken of blozen: Satoh Masahiko.

Andre Klaver

Gezien: zondag 16:15-17:30, Missouri