Track of the Day: Gil Scott-Heron - 'Lady Day And John Coltrane' (#508)

Jazzpoeet Gil Scott-Heron had een getroebleerd leven, maar als je zijn blijdschap en empathie voor zijn medemens wilt herbeleven, hoef je alleen maar onze Track of the Day aan te zetten.

Gil Scott-Heron - 'Lady Day And John Coltrane'

Niet op zijn achterhoofd gevallen

Hij had er al een heel leven op zitten, toen Gil Scott-Heron als 22-jarige in 1971 zijn eerste studio-album Pieces of Man uitbracht. Aanvankelijk opgevoed door zijn grootmoeder op het zuidelijke platteland, omdat zijn vader zo nodig een voetbalcarrière in Europa wilde najagen en zijn moeder niet voor kleine Gil kon zorgen, trok hij als adolescent alsnog in bij zijn moeder die in New York woonde.

Zijn grootmoeder had in zijn vroege jaren zijn interesse gewekt voor jazz en poëzie, waarbij zijn voorkeur uitging naar het laatste. Die schrijversambitie gaf hij gestalte door in zijn studententijd maar liefst twee romans uit te brengen, die helemaal in de geest van de late jaren 60 de spanningen tussen zwart en wit in de VS behandelden.

Smaak te pakken

Bestsellers waren het allerminst, gelukkig maar dat hij op de universiteit de fluitist Brian Jackson tegen het lijf was gelopen, met wie hij op straat mini-optredens gaf. Uit die optredens vloeide zelfs een album, Small Talk At 125th And Lenox, waarop Heron zijn gedichten voor het voetlicht bracht, begeleid door minimale percussie. Op dat album stond ook de eerste versie van zijn 'The Revolution Will Not Be Televised'.

Heron en Jackson begrepen welke kant ze uit moesten en hadden de smaak wat betreft het maken van muziek te pakken. Heron zag zijn kans schoon om zijn twee liefdes jazz en poëzie samen te laten smelten, dus doken ze nagenoeg meteen na de release van dat eerste album de studio in om een veel muzikaler album te maken: Pieces of Man.

Streven naar betere wereld

Hij maakte daarna nog een tiental albums, maar met terugwerkende kracht wordt Pieces of Man als het allerbeste werk gezien van Gil Scott-Heron. Voor het eerst exploreerde hij zijn zangstem en niet zonder succes, want hij groeide uit tot één van de pioniers van jazzfunk.

Een vollere versie van 'The Revolution Will Not Be Televised' kwam op het album, net zoals de grootste hit 'Home Is Where The Hatred Is'. Op het album geeft hij niet alleen maatschappijkritiek, verpakt in prachtige gedichten, maar streeft hij ook naar een betere wereld. En daar komt 'Lady Day and John Coltrane' om de hoek kijken.

Want hoe erg het ook gesteld is in je persoonlijke leven of je stad, staat of land, zet muziek op van zijn grootste jazzhelden Billie Holiday en John Coltrane en de wereld ziet er meteen een stuk rooskleuriger uit. En daarin kunnen we Gil (peace go with you, brother) alleen maar gelijk geven.

Tijdens de Zwarte Lijst introduceerden we een nieuw item: Track of the Day, waarbij we het verhaal achter een ZL-plaat vertelden. Dit was zo leuk om te maken en de reacties waren zo positief, dat we hebben besloten de rubriek te continueren. De plaat in kwestie wordt de hele week door onze Rudy gedraaid, doordeweeks bij Zet 'm Op Rudy en in het weekend bij The Real Mackay. Crossmediaal opzeker!