Paul Simon: voorbeeldstellende crossoverpionier

On stage

Bij opkomst oogt Paul Simon, zoals genadeloos close up geregistreerd wordt op de grote beeldschermen van de Nile, wel erg oud. De troubadour en wereldmuziekpionier wordt omringd door wat lijkt op het acteursensemble uit een aflevering van Seinfeld: typisch New Yorkse paradijsvogels en hippies op leeftijd. Bij The boy in the bubble is de zaalmix volkomen uit balans en Simons stem, ehm, nicely out of tune. Gelukkig is bij het volgende nummer de boel al rechtgetrokken en komt Simon + groep op gang.

Wat

En hoe! So beautiful or so what, het titelnummer van zijn erg sterke nieuwe cd, wordt met een gedrevenheid gebracht die iedere twijfel over de inzet van deze tournee wegneemt. De man heeft nog boekdelen vol te vertellen. En zijn oude boekdelen blijf je herlezen: samen met mede-New Yorker David Byrne heeft Paul Simon de standaard gezet voor intercultureel muzikaal grensverkeer. De nummers van Graceland (uit 1986!) zijn werkelijk geen spat verouderd, en worden dan ook door het publiek ontvangen als geliefde anthems. Ook nummers als Kodachrome van de minstens zo klassieke live dubbelelpee Simon & Garfunkel - Live at Central Park (wie had hem niet altijd in het ouderlijk huis op staan?) krijgen een gloedvol onthaal. New Orleans achtige funk, zydeco, country - alle stijlen worden door deze band smaakvol opgediend. De Nile, toch niet noodzakelijkerwijs meteen te associëren met intimiteit, lijkt voor een moment een popzaal op menselijke maat. De diepe basstemmen die met Diamonds on the soles of her shoes door de zaal gonzen versterken dit effect.

Moment

I was havin' a discussion in a taxi headin' downtownrearranging my position on this friend of mine who had a little bit of a breakdownI said: 'hey man, breakdowns come and breakdowns go - what are you gonna do about it?that's what I like to know'you don't feel you could love me but I feel you couldBriljante regels, gegoten in een even briljant nummer: hij speelt 'm! Gumboots! Heel het vakmanschap van Paul Simon, singer-songwriter voordat iedereen zichzelf zo noemde, balt samen in deze klassieker van Graceland. Niet alleen hebben zijn teksten een literaire kwaliteit: als je ze droog leest kun je jezelf bijna niet voorstellen dat ze op een dergelijke vloeiende melodie überhaupt kunnen worden getoonzet. Dat Simon hier in slaagt, en dat je na jaren dergelijke poëzie woordelijk nog kunt meezingen tekent de klasse van deze songsmid. De Afrikaanse gitarist in Simons band voegt passende soukous motiefjes toe aan Gumboots en jaagt daarmee golven van dansenergie door de Nile. Crossover doet u zo, en we durven te poneren dat ook jazzschrijvers zich hierdoor geïnspireerd zouden moeten weten.

Oordeel

De drumroffel van 50 ways to leave your lover, de eenvoudige gitaar akkoorden van Slip slidin' away - het publiek omhelst deze kleine, aimabele gigant steevast in luttele seconden. Grote klasse, die nooit verveelt en zelfs een acuut verlangen oproept naar de luistersessies waarmee men ooit deze muziek ontdekte. Hors categorie!

Gehoord: Paul Simon, Nile, vrijdag 8 juli, North Sea Jazz, Jaïr Tchong