Teamwork

Wie

De Stanley Clarke Group is een trio met toetsen, drums en Stanley Clarke zelf op basgitaar en contrabas. Special guest is de Japanse pianiste Hiromi die enthousiast wordt begroet door het publiek als Clarke haar voorstelt. Vorig jaar speelde ze ook al op dit festival met pianiste Akiko Yano

Verwachting

Stanley Clarke is een virtuoos op de bas. Zo virtuoos zelfs dat er een gevaar van een overload aan noten bestaat. Clarke opent de set samen met zijn drummer en set daarmee de toon van deze set: heel veel improvisatie. Als de rest van de band invalt komt eerst even Thelonious Monk’s Goodbye Pork Pie Hat langs. En dan begint Hiromi aan haar eerste solo. Ze grooved, speelt onwaarschijnlijk soepel, lacht en staat op rode gympies te springen achter haar vleugel. Daarna is het de beurt aan Rustan Sirota die een ranzige sound uit zijn synth tovert en met een eigenwijze solo de muziek naar weer een hoogtepunt stuwt. Er volgt aan het begin van deze set al zo snel een opeenstapeling van climaxen dat je je afvraagt of dit een heel uur kan blijven boeien. Maar dat blijkt geen probleem te zijn. Dit komt vooral ook omdat de muzikanten contact blijven zoeken met het publiek waardoor het concert als een onderonsje aanvoelt. De musici geven elkaar ook alle ruimte waardoor elk detail hoorbaar blijft en niemand de ander in de weg zit. Wel jammer dat de drummer af en toe op zijn tom-microfoon lijkt te slaan, maar dat lijkt verder niemand iets te kunnen schelen.

Publiek

Stanley Clarke introduceert zijn band en Hiromi als de beste jonge muzikanten ter wereld, wat het publiek luidkeels lijkt te beamen. Ondanks de drukkende hitte in deze grote zaal, staat men aan het einde van het concert nog tot ver buiten de zaal aandachtig te luisteren.

Moment

Het meer dan twintig minuten durende No Mystery wordt grondig ontleed door de groep. Het spel van Stanley Clarke op contrabas is onnavolgbaar en is eigenlijk fysiek onmogelijk op een instrument dat zo zwaar te bespelen is in vergelijking met de basgitaar.

Oordeel

Een inspirerend concert. Stanley Clarke heeft op het podium een bescheiden ego; de andere musici krijgen net zoveel gelegenheid om in de spotlights te staan.Pieter van Hoogdalem

Gezien: 11-07-2010, Hudson, North Sea Jazz 15.15-16.30 uur