Prince - Dag twee op North Sea Jazz
- Nieuws
- Prince - Dag twee op North Sea Jazz
Uit het niets dook daar ineens de grote zwarte geblindeerde Hummer weer op bij de achteringang van de Nile-zaal. Deuren open, auto’s naar binnen, deuren weer dicht. Het was middernacht, en Hij was weer in het pand. Prince, dag 2.
On Stage
Twee uur heeft de kleine man nodig om zich voor te bereiden. Dat doet hij in rust, want vandaag is hij opnieuw op geen enkel ander podium gesignaleerd. Hij spaart zijn energie voor zijn eigen show, en om exact 2.00 uur gaat de zaalverlichting uit. En weer aan. En weer uit. En weer aan, en weer uit. Na dit vreemde ritueel begint het dan echt. De setting op het podium is gelijk aan die van vrijdag, op één detail na: een flip-over die rechts op het podium staat, waarop één van zijn zangeressen Het Symbool staat te tekenen.Ondertussen speelt de band “Joy in repetition”.
Wat
Een rustig begin, maar een cadeautje voor de Prince-adepten, want dat speelt hij live vrijwel nooit. De saxsolo is weer voor Maceo Parker, die speciaal voor Prince in Rotterdam is. Na een vrij ingetogen eerste kwartier gaat de beuk erin: “Mountains” wordt ingezet, en ineens duikt Seal het podium op, die trouwens geen beste indruk achterlaat. Ook Prince lijkt het vals te vinden, want na kort overleg met een bandlid krijgt de zanger een seintje: hij mag weer vertrekken, en Prince zingt het nummer daarna zelf opnieuw. Op de setlist van dit optreden geen enkel nummer dat op vrijdag gespeeld werd. Wel deed hij opnieuw wat covers van Sly & the Family Stone: “If you want me to stay” en “Stand”.
Moment
Hoogtepunt van de show was een bijzondere versie van “Alphabet Street”. Op dubbele snelheid deze keer, overlopend in “Come together” van The Beatles. Het werd de eerste echte opleving ook in het publiek, dat in ieder geval op de plek waar ik zat (1e ring) opvallend tam was. Het kan het late tijdstip geweest zijn natuurlijk. De tweede keer dat er opgeveerd werd was nadat Prince een andere gitaar pakte, even wat pedalen intrapte en “Purple rain” inzette. Dachten wij allemaal, want het bleek een opmaat naar “Guitar”.
Oordeel
Al met al was dag twee het logische vervolg op de eerste dag. Hij ging verder waar het gisteren ophield en benaderde zijn publiek ook zo. Zo bood hij, voor hij aan de toegift begon, zijn oprechte excuses aan voor het slechte geluid van de dag ervoor. En het moet gezegd: dat geluid was inderdaad stukken beter. Na drie toegiften zat het erop, en verdween De Grote Zwarte Hummer weer in de Rotterdamse nacht. Gezien: Prince, North Sea Jazz, Maas, 9 juli 2011, Jaap Brienen
