Uit de comfortzone is het lastig de juiste noot te raken

George Duke featuring Chaka Khan viel in voor de afgemelde Joe Sample- Randy Crawford combinatie. Een kwartier naar aanvang klinkt in de Amazon heftige funk - Chaka Khan is nog niet gearriveerd. Dat funky gegorgel op toetsen door George Duke klinkt heel aardig - de bassolo lang en vervelend.

Verwachting

I feel for you, Chaka Khans beroemdste top 40 hit van een slordige honderddrieenzeventig jaar geleden, was natuurlijk briljant: een robuust brok eighties-funk, dat zich nog steeds prima beluisteren laat. George Duke is een NSJ-usual suspect die doorgaans het soort van fusion funk speelt waar je van moet houden. Met veel bravoure wordt dit concert gepresenteerd als een primeur: Duke met jazztrio en Khan als jazzvocaliste. De grondstemming vooraf is mild sceptisch: hoe gedraagt Khans r'n'b-achtergrond zich in een jazzsetting? Wel interessant: zowel Duke als Khan wagen zich ver uit hun comfort zone. Bermbommen alert!

Moment

Als ze het podium komt opwandelen lijkt Khan erg nerveus. Eerst wordt de microfoon een factor zeven opgeschroefd. Zenuwachtig gedraai. Dan vangt een groots, intens en vooral un-nicely out of tune gillen aan. Dat niet meer ophoudt. Regelmatig vliegt Khan oorverdovend uit de bocht en haar dynamisch bereik laat zich samenvatten in het spectrum tussen "hard", "extreem hard" en "uit". Een groot verlangen naar Rita Reys dient zich aan. Dit is arrenbie-arremoe troef, zeker geen jazz vocaal. Vijf nummers later doorbreekt Khan de tolerantiegrens van uw Radio 6-recensent en sluit die zichzelf aan, achterin de lange mars van voortijdige concertverlaters.

Oordeel

Schoolvoorbeeld van een zuivere schoenmaker-leest-situatie.

Jair Tchong

Bezetting: George Duke (toetsen, vleugel); Mike Mansson (bas, contrabas); Ronald Bruner (drums), Chaka Khan (zang).

Gezien: zaterdag, 18.45u-19.10u, Amazon.