Andreya Triana komt laat op gang

On stage

De Londense zangeres Andreye Triana wordt gehypet aan alle kanten. Ze werkte samen met verschillende hippe dj's en producers en bracht vorig jaar een veelbelovende plaat uit die werd geproduceerd door de invoedrijke artiest Bonobo. De bezetting vanavond is klein: naast haar slechts een trio van drums, gitaar en bas. Als ze een kwartier te laat het podium oploopt, murmelt ze dat het nogal een hectische dag was. Ai, dat belooft niet veel soeps.

Wat

En niet veel soeps is het zeker. Tenminste, in het eerste deel van het concert. Triana heeft een mooie stem en een leuke toet, maar ze zingt vol kwetsbaarheid veel ingetogen ballads die maar niet op gang komen. Elk lied op zich is mooi. Maar als bezoeker moet je echt je best doen en dan pas kruipt Andreya Triana onder je huid. Want ze zingt heus wel goed. Haar sound is alleen te introvert; en ook te weinig origineel. Richting het einde gebeurt opeens het onverwachte. Triana komt los, mede door een magistrale cover van Donny Hathaway's I love more than you'll ever know. Het publiek komt los, er ontstaat chemie en er is een klik tussen haar en de bezoekers. Het wordt nog beter als ze haar weinig dynamische band van het podium stuurt en zichzelf gaat loopen en covers zingt: Moondance van Van Morrison en Sweet Dreams van The Eurythmics. Het publiek schreeuwt, eist een toegift en krijgt die: Grandma's Hands van Bill Withers.

Publiek

Staat in de eerste drie kwartier een beetje om zich heen te kijken, maar blijft wel, ontdooit samen met Andreya Triana en dwingt al schreeuwend drie toegiften af.

Mooiste moment

Dat moge duidelijk zijn: als richting de toegift een klik komt tussen zangeres en publiek en Andreya Triana voor het eerst breeduit een mooie glimlach glimlacht. En als ze zegt: "This is a night to remember. Every second of it". Want ze meent het.

Oordeel

Andreya Triana moet werken aan haar act. Er moet peper in! Er moet energie in! Alleen introvert en kwetsbaar doen, maakt haar tot geen ster en maakt het optreden niet leuk. Energie tonen en het publiek bespelen, zoals op het eind, wel.

Gezien: 23.15-00.15, 8 juli 2011, Mississippi, North Sea Jazz, Maarten van Heuven