Waylon op triomftocht

Wie

Waylon is op triomftocht langs de grote zomerfestivals met een Motown contract in z’n broekzak. Na een intro van de 8-koppige band komt de zanger op in strakke spijkerbroek, shirt en jasje.

Verwachting

Een Nederlandse zanger die gecontracteerd wordt door het label Motown moet wel iets in zijn mars hebben. En iedereen lijkt hem te willen hebben, of het nu de TMF-Awards zijn of het North Sea Jazz Festival. Dat is ook wel te begrijpen want Waylon is absoluut een performer: hij danst, kletst met het publiek en brengt alle nummers met honderd procent inzet. Onwillekeurig dringt een vergelijking met die andere populaire Nederlandse soulzanger, Alain Clark, zich op, maar Waylon lijkt gewoon zijn eigen ding te doen. De band opent speciaal voor het festival met een jazzy deuntje. Bij het derde nummer, Happy Song, komt de zaal echt los. Dat zal komen omdat het ook echt een liedje is dat vrolijk maakt. Vooral de uptempo nummers met volledige band komen overtuigend over. De hits Hey en Wicked Way bijvoorbeeld. Ik mis alleen meerstemmige backing vocals als smeuïg glijmiddel bij deze band. Waylon zelf kan ontzettend goed zingen, maar toch doet het soms wat geforceerd aan als hij een ‘schuurpapier-strot’ opzet. Een prachtige ballad als Could’ve Been Me bijvoorbeeld zou ik weleens zo ‘clean’ mogelijk gezongen willen horen.

Publiek

De zaal is letterlijk tot de nok toe gevuld: op de tribunes die tot aan het dak reiken is geen plek meer te vinden en voor het podium is het druk, heel druk. Dat blijft het ook wanneer hij laat weten altijd country muziek te zullen blijven en solo twee stukken speelt die nog dateren uit zijn vroegere country periode.

Moment

Het nummer Hey.. Lekker!

Oordeel

Prima concert. Waylon staat terecht nu al in een grote zaal als deze. Nederland is overstag, nu de rest van de wereld nog.

Gezien: 10-07-2010, Maas, North Sea Jazz 17.45-18.45 uur, Pieter van Hoogdalem