Roy Hargrove Big Band weet van geen ophouden

On stage

Een big band orkest maakt atijd een mooi plaatje op het podium. Iedereen, inclusief Hargrove, strak in het pak. Roberta Gambarini, die een aantal nummers meezingt, is natuurlijk de diva van de avond.

Verwachtingen

De 19-kopige big band van Hargrove is al sinds 1995 bij elkaar. De meest recente cd is prachtig. Ik ben dan ook benieuwd hoe het op een podium overkomt. Doordat het concert ervoor enorm is uitgelopen, begint het concert pas laat. Op het podium wordt koortsachtig gewerkt om alles zo snel mogelijk klaar te hebben, Hargrove's manager is ondertusen druk aan het bellen met deze of gene: lekkere festival stress. Het concert opent met Hargrove's Valera, dat ergens doet denken aan Giant Steps van Coltrane. Er wordt veel eigen werk gespeeld, maar ook klassiekers van bijvoorbeeld Cole Porter en Chuco Valdez. Dat Hargrove een megatalent is op trompet en flügelhorn wisten we allang. Maar wat is hij ook een fantastisch arrangeur. Roberta Gambarini werd vorig jaar nog uitgeroepen tot jazzvocaliste van het jaar door het blad Down Beat. Maar smaken verschillen; haar stemgeluid klinkt kil en te gekunsteld. Dat is vooral te merken aan haar versie van Every Time We Say Goodbye die ze op eenzelfde wijze benaderd als Ella Fitzgerald. Volkomen overbodig.

Publiek

Vlak voor aanvang van het concert is de zaal slechts voor de helft gevuld. Het concert begint bijna een half uur te laat en het publiek laat weten dat het inmiddels hoog tijd is voor muziek. Maar het wachten wordt beloond met een uitgebreide set die pas ruim na tweeën is afgelopen.

Leukste Moment

Solisten die elkaar bijna verdringen voor de microfoon tot aan het einde van het concert.

Oordeel

Een indrukwekkend concert van Hargrove die na zoveel North Sea optredens nog steeds doet verlangen naar meer.

Pieter van Hoogdalem Gehoord: North Sea Jazz festival, 11 juli 2009