Topoverleg tussen Cuba en Mali

Wie

Eerst het personeel: de percussie en blaassecties. In rode hemden: de Cubanen. In blauwe en bruine boubou's: de Malinezen. Dan de sterren, van links naar rechts: Toumani Diabate, kora (de sinds Mory Kante ook in het westen bekende West-Afrikaanse harpluit). Djelimady Tounkara, elektrische gitaar. Eliades Ochoa, akoestische gitaar. Bassekou Kouyate, ngoni (dit snaarinstrument oogt als een prehistorische cricketbat, en heeft een waanzinnig expressieve, heldere sound) en Kasse Mady Diabate (misschien wel de mooiste mannelijke stem van Mali)..

Verwachting

De verwachtingen zijn hoog: eindelijk wordt hier dan die 'afrolatin connection' tussen Cuba en West-Afrika gepresenteerd die het Britse World Circuit label eind jaren negentig al had willen produceren. Destijds ging de cd-opname niet door, omdat de Afrikanen op het laatste moment geen visa voor een reis naar Havana kregen, waardoor Ry Cooder (door de interventie van tres-speler Juan de Marcos, bekend van Sierra Maestra en Afro-Cuban All Stars) op het idee kwam om dan in hemelsnaam maar met wat anonieme, seniore zangers en muzikanten in Havana een cd'tje op te nemen. Een van de allergrootste wereldmuziekhits ooit was het resultaat: Buena Vista Social Club.Cooder en World Circuit zijn overigens niet de enige die de cultuurhistorische connectie tussen Afrika en de Amerika's onderzoeken. In de laatste tien jaar verschenen er drie geslaagde albums, die qua thematiek hetzelfde pad volgen: Steve Colemans The sign and the seal (1997), Ernest Ranglins In search of the lost riddim (1998) en Dee Dee Bridgewaters Red Earth (2007). Op dezelfde plek waar Bridgewater drie jaar geleden haar Malinese zoektocht presenteerde, staan nu de allergrootste musici van Mali verzameld. Plus de son-gigant Eliades Ochoa.

Publiek

Toch: voor wat hier aan muzikaal supertalent op het podium bijeen is gebracht, oogt de Amazon veel te leeg. Dit terwijl het virtuoze spel op kora, balafon en ngoni een enorm hoog jazz- en improvisatiegehalte bewijst. Doodzonde dat dit dan toch blijkbaar te 'etnisch', of in het geheel onbekend, oogt voor een breder publiek. Lassane Diabate op balafon, dat is nou nog eens een 'artist deserving wider recognition', net als trouwens Kouyate op ngoni! Hun beider klaterende improvisaties: pure jazz!

Moment

Het duurt wat voordat men op gang komt: het eerste nummer is een aanfluiting, en oogt meer als de informele kennismaking tijdens de allereerste repetitie. Maar tijdens het tweede nummer vliegt men al op de gewenste koershoogte hoog boven de zonder uitzondering originele arrangementen. Om het eens in het Vlaams uit te drukken: de mayonaise begint dan goed te pakken. Eenmaal bij A la luna yo me voy aanbeland, zijn alle historische kabels tussen Cuba en West-Afrika strak aangetrokken en is de fusie een feit. Schitterend.

Oordeel

Dit was nog maar het begin: op sommige momenten fonkelt hier al iets door dat zeer nieuwsgierig stemt naar waar deze transatlantische samenwerking gaat eindigen. Dit zijn nog maar de contouren!

Gezien: Afro-Cubism, 18.00-19.15, zondag 11 juli, Amazon, North Sea Jazz, Jair Tchong.Van dit concert komt geen opname op de site beschikbaar.