Op je twaalfde jaar al openingsact voor B.B. King.. en dan?

On stage

Joe Bonamassa is cool: strak in het pak, donkere zonnebril en geflankeerd door een indrukwekkende rij gitaarversterkers. Verder wordt hij bijgestaan door toetsen, bas en drums.

Wordt aan de verwachtingen voldaan?

Bonamassa maakt (heavy) bluesrock. Zijn muziek wordt vaak vergeleken met die van Led Zeppelin en het openingsnummer doet inderdaad denken aan het vette geluid van deze groep ten tijde van Kashmir. In zijn solo's blijft hij meer binnen de grenzen van het blues idioom dan Jimmy Page dat deed. Als je op je twaalfde als openingsact van B.B. King hebt mogen spelen, schep je natuurlijk hoge verwachtingen. Maar Bonamassa levert waar voor zijn geld; hij kent de weg op zijn gitaar en speelde vanavond stevige bluesrock en meer ingetogen blues ballads. Veel nummers van zijn laatste album, The Ballad of John Henry, maar ook klassiekers als Further On Up The Road die je misschien kent van uitvoeringen door Jeff Beck en Eric Clapton. In de up-tempo nummers is Bonamassa op zijn best en dan vooral op gitaar. In de ballads ontbreekt toch de getergde soul in zijn stem.

Hoe reageert het publiek?

In de VS is Bonamassa een grote naam, ook buiten het blues circiut. Hier in Roterdam zullen velen hem vandaag voor het eerst gehoord hebben, maar de stevige bluesrock van Joe Bonamassa gaat er in als zoete koek.

Wat is het leukste moment?

Joe die, tegen het einde van het concert, eindelijk een keer spreekt en het publiek welkom heet.

Oordeel

Vakkundige powerblues, maar het concert was wat vlak en had meer dynamiek kunnen gebruiken.

Pieter van Hoogdalem

Gehoord: North Sea Jazz Festival, 10 juli 2009