Big band met lef

Wie

Hoor je bij de meeste big bands een dankbaar teruggrijpen op de traditie, dirigent Adrian Mears weet de Codarts Big Band te verleiden tot een paar leuke nieuwe dingen. In zijn stuk Flora and Fauna bijvoorbeeld bespeelt Mears - die ook als trombonist optreedt - de didgeridoo, de knerpende blaaspijp van de Australische aboriginals.

Verwachting

Verrassend is ook de opbouw van de stukken. Bij zo'n groot orkest als dit volgen de nummers soms al gauw een vast stramien: thema, variatie, solo, terug naar het thema. Niets van dat alles bij de Codarts Big Band. Dit is een band die het lef heeft om het big band idioom van een paar shots "different" te voorzien. Mears' stukken kennen allerlei verrassende wendingen, snelle en langzame stukjes wisselen elkaar af, vocale en instrumentale gedeelten houden elkaar mooi in evenwicht, en de klankkleur van de band lijkt op een vrolijk feestvierende kameleon: onbekommerd dwaalt het orkest van schetterend koper naar ingetogen, mooie zachte akkoorden.

Wat

Als het slotstuk wordt ingezet, Le French Revenge, roffelen de trommels alsof een Frans-Engelse oorlog nog eens dunnetje overgedaan moet worden. Het koper legt een bodem van door elkaar gevlochten nootjes, Mears speelt een mooie gedragen melodie, en dan gaat de groove voort als een strijdlustig paard in gestrekte draf! En wat een solisten, die jongens en meisjes van het Codarts Conservatorium!

Oordeel

Dit zijn Young Professionals met een hele grote nadruk op het woord professionals. Solo's van trompet, sax en trombone wisselen elkaar af in een opzwepend ritme, tot groot enthousiasme van het publiek. Een big band om trots op te zijn in de thuisstad van het NSJ.

Gezien: Codarts Big Band, 18.15-19.15, 10 juli 2010, Mississippi, North Sea Jazz, Aad van Nieuwkerk