Mr Funky mag meer pit

Wie

Als eerste betreedt The Expressions, de band van Lee Fields, het podium. De band speelt twee instrumentale nummers die de sfeer er nog niet echt inbrengen. Dan wordt Lee Fields aangekondigd. "Mr Funky" wordt hij door zijn bandleden genoemd.

Verwachting

Mr Funky is zeker funky. De kleine man heeft een soulvolle stem die raspt als schuurpapier en knalt als vuurwerk. Handelsmerk is een rollende YEAH die eigenlijk te groot voor zijn lijf is. Lee Fields & the Expressions spelen veel tracks van hun laatste cd My World. De set komt maar langzaam los. Dat ligt eigenlijk niet eens aan de inzet van de muzikanten en de kwaliteit van de songs. Maar de band is te mager bezet. Er zijn maar twee blazers en een drummer. Wat meer percussie en koper op het podium zou precies voor dat extra peper zorgen dat nu ontbreekt en de set een iets flauwe smaak geeft.

Publiek

De mensen in de Congo zitten netjes op hun stoelen of staan aan de zijkant. De schwung komt er maar niet in. Totdat Lee Fields uitdrukkelijk verzoekt dat iedereen gaat staan en dansen. En dan pas wordt het een heel stuk leuker.

Moment

Richting het einde van het concert vraagt Lee Fields na elk nummer: "One more?". Publiek: "Yeah!!". Fields: "I love you!!". En als hij echt van het podium is, komt hij toch weer terug. Ditmaal voor een fantastische bluesy-funk versie van de jazzklassieker Sunny. Ook de uitvoering van hun eigen She's a Love Maker, vlak daarvoor, is een dijenkletser van de bovenste plank.

Oordeel

Met dit concert van Lee Fields is helemaal niets mis. Het is echter jammer dat het pas aan het eind echt gaat spetteren. Meer muzikanten op het podium en een vettere sound zouden zeker uitkomst kunnen bieden. En ohja, North Sea: jullie zouden bij een concert als dit best de stoelen uit de Congo kunnen halen.

Gezien: Lee Fields & the Expressions, 19.15-20.30, 10 juli 2010, Congo, North Sea Jazz, Maarten van Heuven