The deeper meening of tea, and two

On stage

Trompetgrootmeester Dave Douglas heeft een bijzonder goed ensemble op de been gebracht in de Hudson. Centraal staan de trompettisten. Naast Douglas ook op trompet Enrico Rava en Avishai Cohen. Verwar deze Cohen niet niet - zoals ik in eerste instantie - met zijn naamgenoot op de bas, er is geen sprake van een carrièrestap. De opstelling wordt gecompleteerd door de eclectische Uri Caine op piano, Clarence Penn op drums en de charmante Linda Oh op bas. Ik heb Douglas nog niet eerder zo uitbundig gekleed gezien. maar hij moet zeker nog even bij collega-trompettist Eric Vloeimans langs voor de finesses. Douglas heeft een knalgroene broek met een groengeel geblokt overhemd aan. Beide hebben in een weekendtas te lang in het ruim van een Tupolev gelegen zo te zien. Ondanks dat oogt het zeker fris in die zwarte Hudson. De muzikanten hebben veel lol met elkaar op het podium. Zo zet Douglas een solo in, halverwege backstage, als Caine klaar is met een solo. Zich niet druk makend om het gebrek aan audiologische impact. Het deert niet.

Best kept secret

Voor een ieder die van trompetten houdt is dit een concert om naar uit te kijken. Er worden door Douglas gecomponeerde composities voor drie trompetten gespeeld. Dit ensemble is, tussen neus en lippen door, van bijzonder hoog niveau. Het best bewaarde geheim van deze editie want de zaal kan veel voller. Dit is spijtig en een gemiste kans voor veel jazzliefhebbers. Douglas is één van de betere trompettisten die voor dit festival geboekt staat. Douglas is bekwaam en veelzijdig. Hierbij valt te denken aan de klezmer georiënteerde free-jazz die hij met John Zorn ten gehore bracht maar makkelijker dan dat kan ook getuige zijn album The Infinite. Douglas is een muzikant die zichzelf als opdracht stelt niet in herhaling te vallen. "I liked his last record, but what the hell is up with this new one?" (All about Jazz).

Publiek

Het is beter een aandachtige luisterend dan een door gewoonte opdravende zaal te hebben, blijkt weer eens. De integere houding van de muzikanten weerspiegelt in de zaal. Er lopen wel wat mensen in en uit – en voor wat? Tom Jones? – maar er wordt toch vooral aandachtig geluisterd en genoten.

Oordeel

Met drie trompettisten op een rij zou het snel een twist om wie de hardste noot het langst kan spelen kunnen worden. Echter, met Douglas is Tea for 3 uitstekend in balans. Behalve het uitstekende spel op de trompetten (soms ook door testosteron gedreven, toegegeven) komt ook Uri Cain ruimschoots aan bod. Zijn klassieke scholing is nog goed te horen maar hij laat zich van zijn beste kant horen als jazz, free-jazz en swingend pianist. Dit was één van de mooiste producties die dit weekend te horen was in de Hudson en North Sea. Gebalanceerd en vindingrijk. Gehoord: zondag 10/07/11 – 19:00 tot 20:00 Hudson, André Klaver