Michel Fugain

Passie

Michel Fugain wordt op 12 mei 1942 geboren in Grenoble. Zijn vader Pierre Fugain is arts en actief in het Franse verzet. Wanneer de jonge Michel zijn middelbare school heeft afgerond, treedt hij met zijn studie medicijnen in de voetsporen van zijn vader. Althans dat is de bedoeling. Maar na twee jaar breekt Michel zijn studie af om gehoor te geven aan zijn grote passie: de film. Hij krijgt een baantje aangeboden als assistent filmregisseur en raakt bevriend met de jonge Michel Sardou, die dan nog acteur is. Wanneer Sardou aan Fugain vertelt dat hij eigenlijk zanger wil worden, nemen de carrières van beide vrienden een totaal andere wending. Fugain schrijft een paar liedjes voor Sardou, die daarmee met succes auditie doet bij platenmaatschappij Barclay.  Michel Fugain wordt ontdekt als componist en schrijft vervolgens ook liedjes voor Dalida, Hugues Aufray, Hervé Vilard, Dalida en Marie Laforêt.

L’Olympia

In 1966 mag Michel Fugain zelf een plaatje opnemen. Met het liedje 'Un Pas Devant l’Autre' scoort hij een bescheiden hitje. Een jaar later heeft hij met 'Je N’Aurais Pas Le Temps' zijn eerste grote Franse hit te pakken. Het nummer wordt vertaald in het Engels, waarna het als 'If I Only Had Time' een internationale hit wordt voor zanger John Rowles. In 1968 schrijft Fugain het openingslied voor de Olympische Winterspelen, die dat jaar in zijn geboortestad Grenoble worden gehouden.  Niet veel later treedt hij voor het eerst op in het beroemde theater l’Olympia in Parijs. Toch ligt zijn hart nog steeds bij de film. Dus besluit Fugain om film en muziek te gaan combineren. Dat resulteert in 1970 in Un Enfant Dans La Ville, een muzikale filmkomedie met veel eigen liedjes.

Le Big Bazar

In 1972 richt Michel Fugain zijn Le Big Bazar op, een hippieachtige groep van getalenteerde jonge artiesten die met elkaar zingen, dansen, acteren , jongleren, samenleven en muziek maken. In de groep zit ook de knappe zangeres Stéphanie met wie Michel trouwt en vier kinderen krijgt.  Met hun wervelende shows trekken Michel Fugain & Le Big Bazar volle zalen en hebben ze veel succes met vrolijke hits als 'La Fête', 'Fais Comme l’Oiseau', 'Le Printemps' en 'Ring & Ding'. Ook in Nederland zijn deze liedjes succesvol. Fugains ballade 'Une Belle Histoire' wordt in 1975 door Gerard Cox uitgevoerd als 'Een Mooi Verhaal'. Jaren later wordt het liedje opnieuw een hit, maar dan in een Nederlands Franse versie van Paul de Leeuw & Alderliefste.

Straatfestival

Als vervolg op Le Big Bazar richt Fugain in 1977 een nieuwe groep op: La Compagnie. Ook met dit gezelschap treedt hij met veel succes op in binnen- en buitenland. Eén van de hoogtepunten in het bestaan van La Compagnie is het optreden tijdens een straatfestival in Le Havre, waaraan 800 mensen uit de stad meedoen en dat ruim 50.000 bezoekers trekt. In 1979 start Fugain een theaterschool in Nice waar jong talent de kans krijgt zich te ontwikkelen.

Leukemie

Begin jaren tachtig besluit Fugain zich tijdelijk terug te trekken uit de showbusiness. Met z’n gezin vertrekt hij voor een poosje naar Amerika. In 1988 is Fugain weer terug in Frankrijk, waar hij wordt verwelkomd als een verloren zoon. Meteen scoort hij een grote hit met het liedje 'Viva La Vida'. In de jaren die volgen blijft hij met regelmaat platen maken, hits scoren en optreden. Maar dan gebeurt iets vreselijks. In mei 2002 overlijdt namelijk Fugains jongste dochter Laurette aan leukemie. Ze is dan slechts 21 jaar jong. Michel Fugain is wanhopig van verdriet.  Hij besluit zijn carrière per direct te beëindigen om dit grote verlies samen met zijn vrouw Stéphanie te verwerken.

Respect

Gelukkig maakt Michel Fugain in 2007 een comeback. Hij brengt de cd Bravo Et Merci uit, een bijzondere plaat waaraan bijdragen worden geleverd door tal van bekende vrienden en vriendinnen. Uit respect en piëteit voor Fugain hebben zij allemaal een tekst voor hem geschreven.  Onder hen bevinden zich beroemde Franse chansonniers als Charles Aznavour, Serge Lama,  Françoise Hardy, Véronique Sanson en de Italiaans Belgische zanger Adamo. Vanzelfsprekend levert ook Fugains oude vriend Michel Sardou, met wie alles ooit begon, een bijdrage aan het album.

In 2011 brengt Fugain de eerste twee delen uit van zijn muzikale seizoenenproject. Op de EP’s Le Printemps en L’Été staan ieder zes liedjes. Samen met de twaalf liedjes die Fugain schrijft voor de seizoenen L’Automne en L’Hiver staan ze allemaal op de dubbelcd Bon An Mal An, die in maart 2012 uitkomt. Ondertussen blijft de bijna 70-jarige Franse zanger regelmatig optreden in binnen-  en buitenland. Hij wordt nog altijd beschouwd als één van de grootste Franse chansonniers van zijn generatie.

‘La chanson c’est ne pas un métier de rêveurs,’ (zingen is geen vak voor dromers) aldus Michel Fugain.