The Byrds

Midden in het jaar 1965 breken The Byrds uit Los Angeles door met de single 'Mr. Tambourine man'. De plaat snelt naar de eerste plaats in de Amerikaanse  Billboard hitlijst en kan beschouwd worden als de eerste plaat die de folkmusic van Bob Dylan en de rockmuziek van The Beatles met elkaar combineert. Op het moment waarop "Mr. Tambourine" op de eerste plaats staat, wordt het gelijknamige debuutalbum uitgebracht, dat in de studio’s van Columbia in Hollywood in de lente van 1965 is opgenomen.

Talentvol

The Byrds bestaat uit vijf zeer getalenteerde muzikanten (Roger McGuinn, Gene Clark, David Crosby, Chris Hillman en Michael Clarke), maar omdat ze nog niet bekend zijn krijgen ze slechts beperkte studiotijd toegemeten voor het album. De jonge talentvolle producer Terry Melcher (zoon van Doris Day) had zijn twijfels of alle leden van the Byrds onder de strakke deadline van de beschikbare studiotijd wel optimaal zouden presteren. Daarom werden beroemde muzikanten ingeschakeld. Op het door Gene Clark Beatle-achtige 'I knew I’d want you' zijn alleen Roger McGuinn als zanger gitarist te horen en mogen David Crosby en Gene Clark meezingen. Op piano is Leon Russell te horen, op bas Larry Knechtel en op drums Hal Blaine.

Vera Lynn

Gene Clark is de belangrijkste schrijver van de groep. Hij componeert vier van de twaalf songs. Op het album staan ook vier songs van Dylan waaronder naast '' Mr. Tambourine ma'n ook het nummer 'All I really want to do', dat in een iets andere versie op single zou verschijnen in het in Europa beter deed dan in de VS. Opmerkelijk is het slotnummer van het album. 'We’ll meet again' is vooral bekend uit de tweede wereldoorlog in de versie van Vera Lynn. The Byrds kwamen op het idee het nummer op te nemen toen ze het nummer hoorden aan het eind van de film Dr. Strangelove. Ze droegen het op aan Peter Sellers en Stanley Kubrik.  Het door Jackie DeShannon geschreven "Don’t doubt yourself, babe" namen the Byrds op als dank, omdat Jackie de eerste artieste was, die in het openbaar zei, dat the Byrds een fantastische groep was en ze the Byrds aan werk hielp.

Subtiel

'Mr. Tambourine man' haalde een 6e plaats in de Amerikaanse albumlijst en een 5e plaats in de Engelse albumlijst. Een nummer waarin het talent van Gene Clark goed naar voren kwam is 'I’ll feel a whole lot better'. Gene schreef het nummer zelf en let op het subtiele in de tekst, want hij zingt "I’ll probably feel a whole lot better when you’re gone".De groep krijgt te maken met vele personeelswisselingen en zal tot 1973 platen uitbrengen.