Dire Straits brengen eerbetoon aan muzikale voorbeelden in Walk Of Life

We mogen wel stellen dat het Mark Knopfler en zijn kameraden begin jaren 80 voor de wind gaat. In het najaar van 1982 verschijnt het uiterst succesvolle album Love Over Gold, dat in Nederland 6 weken bovenaan de verkooplijst doorbrengt. Op die elpee staat het meesterlijke Private Investigations. De single van dat nummer verstoot in september van dat jaar André van Duin van de eerste plek in de hitlijsten. De komiek scoort zijn grootste hit tot dan toe met Bim Bam, een dubbele A-kant met de hilarische tranentrekker Als Je Huilt.

Nog zo’n monumentaal nummer op Love Over Gold is de ruim 14 minuten durende openingstrack Telegraph Road. Ga er maar aan staan om de verkoopaantallen van zo’n steengoed album te overtreffen. “Challenge accepted”, moet Knopfler gedacht hebben alvorens hij aan het werk ging aan de opvolger: Brothers In Arms.

Op naar Montserrat

Dire Straits neemt Love Over Gold in het voorjaar van 1982 in krap 3 maanden tijd op in de, destijds, fameuze muziekstudio The Power Station in New York. Gezien de hoge verkoopcijfers van die elpee en het daaropvolgende live-album Alchemy vinden de muzikanten dat ze wel enige luxe verdiend hebben voor de opnamesessies van hun aankomende plaat. Ze besluiten het regenachtige Engeland achter zich te laten en vliegen in november 1984 naar de Antillen.

Op het Caribische eiland Montserrat, een overzees gebiedsdeel van het Verenigd Koninkrijk, gaan ze aan de slag in een studio die Beatles-producer George Martin daar in 1975 heeft laten bouwen. Eerder nemen ook Elton John, The Police en Ultravox daar albums op. De studio wordt gesloten nadat de orkaan Hugo in 1989 grote delen van het eiland verwoest. Het laatste album dat in de studio wordt opgenomen is Steel Wheels van The Rolling Stones.

Let’s get digital

Knopfler komt niet enkel voor het goede weer helemaal naar het Benedenwindse eiland. Hij vindt het studiocomplex zelfs maar wat armetierig. De gitarist heeft vooral interesse in de hagelnieuwe, super-de-luxe digitale mengtafel waarmee het album Brothers In Arms wordt opgenomen.

Neil Dorfsman, eerder al technicus op Love Over Gold, wordt als co-producer aangesteld, naast Knopfler zelf. Dorfsman is overigens geen kleine jongen. Hij is als producer betrokken bij geliefde albums van onder anderen Sting, Paul McCartney, Tina Turner en Bruce Hornsby. Daarnaast zit hij als technicus en mixer in de studio bij artiesten als Bruce Springsteen, Bob Dylan, Kiss, Bryan Ferry, Tears For Fears en - jaren later - bij ‘onze eigen’ rockers van Kane.

Zeg ’ns A-kant

De opnames van Brother In Arms zitten er in februari 1985 helemaal op. Terwijl Knopfler en Dorfsman de nummers aan het mixen zijn, komt manager Ed Bicknell luisteren naar het resultaat van het harde werk op Montserrat. Knopfler laat een nummer horen waarvan hij denkt dat het een goed B-kantje zou zijn voor één van de singles van het geplande album. Dat nummer blijkt Walk Of Life te zijn. Bicknell hoort meteen dat het nummer een hit in spé is en eist dat het liedje wordt toegevoegd aan de dan al bijna voltooide elpee. Dorfsman vindt Walk Of Life maar een niemendalletje en voelt er niks voor, al scharen de andere bandleden zich al vrij snel achter het oordeel van hun manager.

Die manager van de band blijkt gelijk te krijgen: Walk Of Life verschijnt als derde single van het album en groeit uit tot één van de grootste hits van Dire Straits. Alleen al in hun thuisland verkopen ze er ruim een miljoen exemplaren van. De meeste Dire Straits-fans zullen het er echter over eens zijn dat Walk Of Life niet de meest eigenzinnige song van de band is. Stilistische gelijkenissen met eerder verschenen nummers als Half A Boy And Half A Man van Nick Lowe, Freeze Frame van The J. Geils Band, Glory Days van Bruce Springsteen en zelfs met diens eigen Twisting By The Pool uit 1983 liggen voor de hand. Maar het is dan ook precies dat soort energieke recht-voor-je-raap rock-’n’-rollnummer dat Knopfler voor ogen heeft met Walk Of Life.

Eerbetoon

De tekst van Walk Of Life gaat over ene Johnny, die de liedjes van zijn gitaarhelden naspeelt in een metrostation om zo een centje bij te verdienen. Hoewel de songtekst niet direct autobiografisch is, heeft Knopfler als student wel in de nodige barretjes gespeeld voor de kost. De muzikanten aan wie in Walk Of Life gerefereerd wordt, waaronder Ray Charles, Gene Vincent en blueszanger Robert Nighthawk, zijn allen voorbeelden voor de frontman van Dire Straits. Een eerbetoon via een omweg dus, van deze Sultan of Swing. En wát voor één!

Nog een leuke wetenswaardigheid: één van de honkbalspelers in de videoclip van Walk Of Life is Tug McGraw, vader van countryzanger Tim McGraw.