De helden van Clapton: zeven gitaristen die Slowhand hebben geïnspireerd

Eric Clapton wordt gezien als een van de beste gitaristen van de afgelopen zestig jaar. Hij speelt blues, rock, pop en zelfs reggae en jazz. Met nummers als Layla, Wonderful Tonight en Tears In Heaven inspireerde hij miljoenen gitaristen over de hele wereld. Maar ook Clapton is als jochie uit de buitenwijken van Londen begonnen. Welke gitaristen beïnvloedden het spel van de Brit?

Robert Johnson

Allereerst Robert Johnson, die Eric Clapton bestempelt als zijn belangrijkste inspiratiebron. Johnson was een vooroorlogse blueszanger en -gitarist wiens legende bekend is: hij zou op de 'Crossroads' zijn ziel verkocht hebben aan de duivel voor muzikaal succes. In 1938 overleed Johnson op 27-jarige leeftijd, na een professionele carrière van slechts zeven maanden, maar een groot nalatenschap van inmiddels bijna een eeuw.

Genoeg mogelijkheden tot inspiratie, vond ook Clapton. Hij nam zelfs een heel album op met nummers van Johnson: Me and Mr. Johnson uit 2004. "Toen ik voor het eerst naar Robert Johnson luisterde, werd ik helemaal weggeblazen door zijn kwetsbaarheid", zei de gitarist destijds tegen Musicradar. "Het raakte me hoe toegewijd met zijn gevoelens en emoties hij was. Robert Johnson is niet zomaar entertainment."

Clapton coverde het beroemde Crossroads Blues met zijn band Cream:

Muddy Waters

Muddy Waters wordt algemeen beschouwd als de geestelijk vader van de Chicago blues, een meer verstedelijkte versie van de oorspronkelijke blues, met veelvuldig gebruik van elektrische gitaren en overstuurde bluesharmonica's. Eric Clapton adopteerde die stijl ook in zijn tijd bij Britse bluesbands als John Mayall & The Bluesbreakers, The Yardbirds en uiteindelijk Cream.

De invloed van Waters op Clapton gaat ver. "Hij is eigenlijk het vaderfiguur dat ik nooit heb gehad", zei Clapton zelfs over Muddy Waters. In 1979 gingen de twee op een gezamenlijke tournee.

Bluesstandaard Hoochie Coochie Man kreeg populariteit nadat Muddy Waters het in 1954 uitbracht. Eric Clapton coverde de song regelmatig:

B.B. King

B.B. King, Blues Boy King, is een van de beest invloedrijke bluesgitaristen ooit. Op Lucille, zijn zwarte Gibson-gitaar, speelde hij de sterren van de hemel. King kon als geen ander emotie overbrengen in zijn gitaarspel. Hij speelde samen met U2, Gladys Knight, Slash en zelfs president Barack Obama.

Eric Clapton zag B.B. King als inspiratiebron, maar de twee waren ook goed bevriend. In 2000 namen ze het album Riding with the King op, wat King en Clapton nog een Grammy opleverde. B.B. King was tot zijn dood in 2015 ook vaste gast op het Crossroads Guitar Festival van Eric Clapton.

Albert King

Van de ene King naar de andere. Voor veel rockgitaristen is Albert King een enorme inspiratiebron en voor Clapton is dat niet anders. Het compilatiealbum Born Under A Bad Sign werd in 1967 een grote hit en latere iconen als Jimi Hendrix, Joe Walsh en Stevie Ray Vaughan keken vol lof naar Albert King op. Het gitaarspel van 'The Velvet Bulldozer' inspireerde ook Eric Clapton in zijn psychedelische tijd bij Cream. Daar belandde het nummer Born Under A Bad Sign op de plaat Wheels Of Fire. Vorig jaar nam Clapton de song opnieuw op.

Chuck Berry

"Als je rock-'n-roll wil spelen en je gitaarspel de vrije loop laat, komt het er eigenlijk altijd op neer dat je speelt als Chuck Berry." Chuck Berry was een van de grondleggers van de rock-'n-roll in de jaren '50 en hij was een van de eerste rockmuzikanten die echt een show van zijn optredens maakte. Gitaarsolo's, gekke loopjes... De Beatles en de Stones coverden maar wat graag songs van Chuck Berry en ook Eric Clapton ziet Berry als een van de groten op aarde. "Er zijn weinig andere manieren om rock-'n-roll te spelen dan hoe Chuck het deed."

In 1986 hielden Chuck Berry en Eric Clapton samen met onder anderen Keith Richards van The Rolling Stones een bijzondere jamsessie:

Stevie Ray Vaughan

Na een bijzondere jamsessie met Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton, Buddy Guy en Robert Cray op het Alpine Valley Festival in Wisconsin, vertrok een helikopter naar Chicago voor alweer het volgende concert in de tournee die Clapton en Stevie Ray Vaughan samen georganiseerd hadden. Clapton zag door een wijziging in de planning op het laatste moment af van de vlucht. Stevie Ray Vaughan nam de helikopter, samen met het management van Clapton. Vijf minuten later waren alle inzittenden dood: de helikopter stortte neer in een skiresort even verderop.

"Zijn laatste concert was zo indrukwekkend", zei Clapton later over Stevie Ray Vaughan. "Tijdens de jamsessie speelde hij overweldigend. Ik ben maar weggelopen, want ik kon niets meer toevoegen aan zijn spel." Hoewel 'SRV' van twee gitaargeneraties na Clapton is, keek de Brit enorm naar de bluesgitarist uit Texas op. "Als ik speel, moet ik soms even rustiger aan doen om na te denken wat m'n volgende gitaarlick wordt. Iedere gitarist doet dat weleens. Maar ik heb het Stevie Ray Vaughan nooit zien doen."

In 1995 coverde Clapton het nummer Ain't Gone 'N' Give Up On Love als eerbetoon aan Stevie Ray Vaughan:

John Mayer

Iedere generatie heeft zo z'n topgitarist en deze generatie heeft het duidelijk getroffen met John Mayer. De Amerikaanse gitarist combineert rock, blues en soul tot succesvolle popmuziek: ook in Nederland had Mayer al meerdere grote hits en hij staat met maar liefst acht nummers in de NPO Radio 2 Top 2000. Ook Clapton is al vaak gevallen voor de kunsten van de gitarist: "Hij is een meester op de gitaar", zei Slowhand ooit in een tv-interview. "Ik heb veel respect voor John, want hij is extreem getalenteerd."

Clapton nodigt John Mayer regelmatig uit op Crossroads Guitar Festival. In 2019 speelden ze samen Layla: