Hoe Boston met More Than A Feeling de allerlaatste kans op succes greep

Hoewel Boston over het algemeen als vijfkoppige band op het podium stond, heeft de band één echt sleutellid: Tom Scholz. De Amerikaanse multi-instrumentalist schrijft alle songs voor het titelloze debuut waarmee Boston in de tweede helft van de jaren 70 doorbreekt.

Scholz' muzikale ambitie ontstaat wanneer hij 21 is en voor het eerst een gitaar vastheeft. "Ik maakte muziek in verschrikkelijke bands, maar had het geweldig naar m'n zin", vertelt hij aan Entertainment Weekly, "ik werd erdoor gegrepen en wilde het wat serieuzer doen."

Nuttige bijbaan

Die ambitie weet Scholz uiteindelijk te realiseren met behulp van zijn baan bij Polaroid. Daar gaat hij aan de slag als product design engineer, waar hij leert over audio-elektronica en het opnemen. De kennis die Scholz opdoet bij Polaroid, gebruikt hij om een opnamestudio te bouwen in zijn kelder, waar hij uiteindelijk de debuutplaat van Boston op zal nemen. Dat is een methode die goed bevalt, blijkt later: de muzikant geeft aan dat uiteindelijk alle albums van Boston in een kelder worden opgenomen.

Terwijl hij overdag bij Polaroid werkt, blijft Scholz in zijn studio werken aan de songs van het eerste album van Boston. Hij speelt vrijwel alle instrumenten zelf in, alleen voor de drums vraagt hij Jim Masdea. "Ik deed de opnames, zonder de zangpartijen, en het klonk alsof je een volledige band hoorde", vervolgt Scholz. "Ik heb het geprobeerd met andere muzikanten, maar ik kreeg nooit het resultaat wat ik wilde. De andere mensen moesten zo ver mogelijk uit de buurt blijven. Zo kon ik de arrangementen maken. En wanneer de 'band' compleet was, kwam zanger Brad Delp erbij. Ik heb er zes jaar over gedaan om in m'n eentje muziek te leren maken."

In die zes jaar neemt Scholz de nodige demo's op, die allemaal afgewezen worden door de platenlabels waarbij hij ze aanbiedt. Uiteindelijk besluit hij het nog één keer te proberen. "Op dat moment was ik 29 en besloot ik dat het tijd was om me verantwoordelijk te gedragen", vervolgt hij. "Ik was getrouwd en we hadden niet echt veel geld. Dit zou mijn laatste demo worden." Het zou de demo worden die Scholz' leven voorgoed verandert: die met More Than A Feeling erop.

Eerste contract

Epic Records is het platenlabel dat uiteindelijk hapt. In eerste instantie wordt er geëist dat Scholz de songs die hij in zijn kelder heeft gemaakt opnieuw in een professionele studio opneemt. Daar heeft hij geen trek in, hij zegt: "Dat gaat niet gebeuren. Als je mij uit mijn element haalt, naar een studio waar ik nog nooit heb gewerkt, dan krijg je niet hetzelfde resultaat." Uiteindelijk wordt er een compromis gesloten: Scholz mag in zijn kelder blijven opnemen, maar de plaat wordt in de studio in Los Angeles gemixt.

Hoewel Scholz eindelijk zijn droom als professioneel muzikant waar lijkt te maken, blijft hij na de release van de debuutplaat van Boston in 1976 gewoon bij Polaroid werken. "Ik was door iedereen afgewezen, dus ik verwachtte niks. Alles waar ik op hoopte, was dat een lokaal radiostation één van de nummers af en toe zou draaien, zodat ik in de buurt een beetje op kon treden", aldus Scholz.

Maar More Than A Feeling wordt uiteraard door veel meer stations dan alleen de locale radiozender gedraaid. Iedere keer dat de track op de radio komt, stormen Scholz' collega's zijn kantoor in om hem dat te vertellen. Ondanks het succes van de track op de radio, blijft hij toch nog bij Polaroid werken. Zelfs wanneer Boston uitgenodigd om in het voorprogramma van Black Sabbath op te treden, neemt de muzikant verlof en geen ontslag.

Pas wanneer het verzoek binnenkomt voor een headline-tournee voor Boston, gelooft Scholz dat hij veilig is. Hij neemt ontslag bij Polaroid, en begint als fulltime muzikant. Met succes: het eerste album van Boston gaat maar liefst 17 miljoen keer over de toonbank. Het is de meest succesvolle debuutplaat totdat hij in 1988 wordt voorbijgestreefd door Appetite for Destruction van Guns N' Roses.

More Than A Feeling

Die eerste single is nog altijd dé track waarmee Boston geassocieerd wordt. Schulz omschrijft de track als een dagdroom over vroeger. "Ik heb het niet over een echte gebeurtenis geschreven", legt hij uit. "Het gaat over een fantasie, een waar bijna iedereen zich mee kan identificeren. Het gaat over iemand die een belangrijke persoon verliest, en hoe muziek je terugbrengt naar het verleden."

Er wordt gezongen over Marianne. Nu worden namen wel vaker gebruikt in liedjes, maar deze Marianne bestond echt. "Ik was 8 of 9 jaar en ik had een veel oudere nicht", zegt Scholz. "Ik vond haar het mooiste meisje dat ik kende. Haar naam was Marianne. Ik was stiekem verliefd op haar", legt hij uit.

Nirvana

Vijftien jaar na de release van More Than A Feeling echoot het nummer nog steeds door. In 1991 brengt Nirvana hun legendarische single Smells Like Teen Spirit uit, met een gitaarriff die behoorlijk lijkt op die uit More Than A Feeling. "Het was zo'n clichériff", vertelde Kurt Cobain na de release over Smells Like Teen Spirit. "Het kwam zo dichtbij Boston of bij Louie Louie."

Nadat meer luisteraars de gelijkenis tussen Smells Like Teen Spirit en More Than A Feeling opmerken, besluit Nirvana in 1992 op het podium van het Reading Festival een knipoog te geven naar het commentaar. De band speelt een stukje van het nummer van Boston, waarbij bassist Krist Novoselic en drummer Dave Grohl het refrein zingen, voordat Cobain Smells Like Teen Spirit inzet. Bekijk de beelden hieronder:

Tom Scholz maakt zich niet heel druk om de overeenkomsten tussen zijn nummer en het grunge-anthem van Nirvana. "Ik beschouw het als een enorm compliment, zelfs als het compleet per ongeluk was", vertelt hij in 1994, waarbij hij ook vertelt niet heel bekend te zijn met het oeuvre van Nirvana. "Voor zover ik het gehoord heb, was het een geweldige band. Ik was erg onder de indruk van de dingen die ik gehoord heb. Het is een eer om zij aan zij met Nirvana genoemd te worden."

Boston in de NPO Radio 2 Top 2000

In 2022 staat Boston met More Than A Feeling op plek 359 in de NPO Radio 2 Top 2000. Daarnaast staat Don't Look Back op 1732.